آبچلیک نوک قاشقی. آبچلیک نوک قاشقی ( نام علمی: Calidris pygmaea ) پرنده ساحلی کوچکی است که در شمال شرقی روسیه و زمستان ها در جنوب شرق آسیا زادآوری می کند. این گونه به شدت در معرض تهدید است و گفته می شود که از دهه ۱۹۷۰ جمعیت زادآور آن به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. تا سال ۲۰۰۰، جمعیت تخمینی زادآوری این گونه ۳۵۰ تا ۵۰۰ فرد بود.
Platalea pygmea نام علمی بود که توسط کارل لینه در سال ۱۷۵۸ پیشنهاد شد. در سال ۱۸۲۱ نام گونه توسط اسون نیلسون به Eurynorhynchus تغییر کرد. این گونه در حال حاضر در تلیله طبقه بندی می شود.
بارزترین ویژگی این گونه نوک قاشق مانند آن است. طول پرنده بالغ ۱۴ تا ۱۶ سانتی متر است و سر، گردن و سینه آن قرمز مایل به قهوه ای با رگه های قهوه ای تیره است. این پرنده دارای روتنه مایل به سیاه و خاکستری است. موارد بالغ غیرزادآور بدون رنگ مایل به قرمز هستند، اما دارای روتنه قهوه ای مایل به خاکستری کم رنگ با حاشیه های سفید تا پوشپرهای بال هستند. زیرتنه آن سفید و پاها سیاه است. اندازه گیری های بدن پرنده عبارتند از: طول بال ۹۸–۱۰۶ میلی متر، طول نوک ۱۹–۲۴ میلی متر، پهنای سر نوک ۱۰–۱۲ میلی متر و طول دم ۳۷–۳۹ میلی متر.
زیستگاه زادآوری آبچلیک نوک قاشقی سواحل دریایی و مناطق حاشیۀ آن در شبه جزیره چوکچی و از سمت جنوب در امتداد شبه جزیره کامچاتکا است و از طریق ژاپن، کره شمالی کره جنوبی و چین به ساحل اقیانوس آرام مهاجرت می کند و از مناطق اصلی ژاپن، کره جنوبی و چین به مناطق اصلی زمستان گذرانی آن در جنوب می رود. در جنوب شرق آسیا، در هند، بنگلادش، سری لانکا، برمه، تایلند، ویتنام، درفیلیپین، شبه جزیره مالزی و سنگاپور ثبت شده است.
شیوه تغذیه آن شامل یک حرکت پهلو به پهلو جانبی است که پرنده با سر افتاده به جلو گام بر می دارد. این گونه در ماه ژوئن تا ژوئیه در مناطق ساحلی در توندرا آشیانه می سازد و مکان هایی را با چمن نزدیک به برکه ها و دریاچه های آب شیرین انتخاب می کند. آبچلیک نوک قاشقی از خزه در توندراها و همچنین گونه های جانوری کوچک تر مانند پشه، مگس، سوسک و عنکبوت تغذیه می کنند. آن ها در زمان های خاص، از مهره داران دریایی مانند میگو و کرم نیز تغذیه می نمایند.
این پرنده شدیداً در معرض خطر انقراض است و جمعیت کنونی آن کمتر از ۲۵۰۰ فرد و احتمالاً کمتر از ۱۰۰۰ فرد بالغ می باشد. مطالعه ای در سال ۲۰۱۰ نشان می دهد که شکار در برمه توسط شکارچیان سنتی پرنده یکی از دلایل اصلی این کاهش است. تحقیقات اخیر که قبلاً توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت به عنوان گونه های در حال انقراض طبقه بندی می شد، نشان می دهد که تعداد آنها با سرعت بیشتری در حال کاهش است و در آستانه انقراض هستند. در نتیجه، این پرنده در سال ۲۰۰۸ به ردۀ در بحران انقراض طبقه بندی شد. جمعیت این پرنده در سال های ۲۰۰۹–۲۰۱۰ تنها ۱۲۰ تا ۲۰۰ جفت تخمین زده شده است که شاید نشان دهندۀ کاهش ۸۸ درصدی از سال ۲۰۰۲ می باشد که معادل نرخ کاهش سالانه ۲۶ درصد آن است. محل استقرار و شکار در مناطق مهم زمستانی در برمه به عنوان یک تهدید جدی نمایان شده است. این گونه ممکن است طی ۱۰ تا ۲۰ سال آینده منقرض شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفPlatalea pygmea نام علمی بود که توسط کارل لینه در سال ۱۷۵۸ پیشنهاد شد. در سال ۱۸۲۱ نام گونه توسط اسون نیلسون به Eurynorhynchus تغییر کرد. این گونه در حال حاضر در تلیله طبقه بندی می شود.
بارزترین ویژگی این گونه نوک قاشق مانند آن است. طول پرنده بالغ ۱۴ تا ۱۶ سانتی متر است و سر، گردن و سینه آن قرمز مایل به قهوه ای با رگه های قهوه ای تیره است. این پرنده دارای روتنه مایل به سیاه و خاکستری است. موارد بالغ غیرزادآور بدون رنگ مایل به قرمز هستند، اما دارای روتنه قهوه ای مایل به خاکستری کم رنگ با حاشیه های سفید تا پوشپرهای بال هستند. زیرتنه آن سفید و پاها سیاه است. اندازه گیری های بدن پرنده عبارتند از: طول بال ۹۸–۱۰۶ میلی متر، طول نوک ۱۹–۲۴ میلی متر، پهنای سر نوک ۱۰–۱۲ میلی متر و طول دم ۳۷–۳۹ میلی متر.
زیستگاه زادآوری آبچلیک نوک قاشقی سواحل دریایی و مناطق حاشیۀ آن در شبه جزیره چوکچی و از سمت جنوب در امتداد شبه جزیره کامچاتکا است و از طریق ژاپن، کره شمالی کره جنوبی و چین به ساحل اقیانوس آرام مهاجرت می کند و از مناطق اصلی ژاپن، کره جنوبی و چین به مناطق اصلی زمستان گذرانی آن در جنوب می رود. در جنوب شرق آسیا، در هند، بنگلادش، سری لانکا، برمه، تایلند، ویتنام، درفیلیپین، شبه جزیره مالزی و سنگاپور ثبت شده است.
شیوه تغذیه آن شامل یک حرکت پهلو به پهلو جانبی است که پرنده با سر افتاده به جلو گام بر می دارد. این گونه در ماه ژوئن تا ژوئیه در مناطق ساحلی در توندرا آشیانه می سازد و مکان هایی را با چمن نزدیک به برکه ها و دریاچه های آب شیرین انتخاب می کند. آبچلیک نوک قاشقی از خزه در توندراها و همچنین گونه های جانوری کوچک تر مانند پشه، مگس، سوسک و عنکبوت تغذیه می کنند. آن ها در زمان های خاص، از مهره داران دریایی مانند میگو و کرم نیز تغذیه می نمایند.
این پرنده شدیداً در معرض خطر انقراض است و جمعیت کنونی آن کمتر از ۲۵۰۰ فرد و احتمالاً کمتر از ۱۰۰۰ فرد بالغ می باشد. مطالعه ای در سال ۲۰۱۰ نشان می دهد که شکار در برمه توسط شکارچیان سنتی پرنده یکی از دلایل اصلی این کاهش است. تحقیقات اخیر که قبلاً توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت به عنوان گونه های در حال انقراض طبقه بندی می شد، نشان می دهد که تعداد آنها با سرعت بیشتری در حال کاهش است و در آستانه انقراض هستند. در نتیجه، این پرنده در سال ۲۰۰۸ به ردۀ در بحران انقراض طبقه بندی شد. جمعیت این پرنده در سال های ۲۰۰۹–۲۰۱۰ تنها ۱۲۰ تا ۲۰۰ جفت تخمین زده شده است که شاید نشان دهندۀ کاهش ۸۸ درصدی از سال ۲۰۰۲ می باشد که معادل نرخ کاهش سالانه ۲۶ درصد آن است. محل استقرار و شکار در مناطق مهم زمستانی در برمه به عنوان یک تهدید جدی نمایان شده است. این گونه ممکن است طی ۱۰ تا ۲۰ سال آینده منقرض شود.
wiki: آبچلیک نوک قاشقی