ابونَصْر فَراهی، مسعود ( ـ فراه ۶۴۰ق)
ادیب، شاعر و لغت شناس ایرانی. گویند نابینای مادرزاد بود. در اوایل حملۀ مغول در سیستان می زیست. ابونصر با دربار بهرام شاه، امیرسیستان (۶۱۲ ـ ۶۱۸ق) پیوستگی داشت. در لغت و حدیث مهارت داشت و به زبان های هندی و ترکی نیز آشنا بود. از آثارش: نصاب الصبیان که نخستین واژه نامۀ منظوم عربی به فارسی برای کودکان و نوآموزان است (۱۳۷۲ش)؛ لمعة البدر که نظم جامع الصّغیر فی الفروع محمد بن حسن شیبانی (۱۳۵ـ ۱۸۹ق) است (۶۱۷ق)؛ شرح ذات العقدین به عربی در توضیح پاره ای مسایل فقهی.
ادیب، شاعر و لغت شناس ایرانی. گویند نابینای مادرزاد بود. در اوایل حملۀ مغول در سیستان می زیست. ابونصر با دربار بهرام شاه، امیرسیستان (۶۱۲ ـ ۶۱۸ق) پیوستگی داشت. در لغت و حدیث مهارت داشت و به زبان های هندی و ترکی نیز آشنا بود. از آثارش: نصاب الصبیان که نخستین واژه نامۀ منظوم عربی به فارسی برای کودکان و نوآموزان است (۱۳۷۲ش)؛ لمعة البدر که نظم جامع الصّغیر فی الفروع محمد بن حسن شیبانی (۱۳۵ـ ۱۸۹ق) است (۶۱۷ق)؛ شرح ذات العقدین به عربی در توضیح پاره ای مسایل فقهی.
wikijoo: ابونصر_فراهی،_مسعود_(_ـ_فراه_۶۴۰ق)