ابومنصور موهوب بن احمد جوالیقی

[ویکی فقه] جَوالیقی ، ابومنصور موهوب بن احمد، ادیب، لغوی و نحوی بغدادی قرن ششم است.
وی در ذیحجه ۴۶۵ یا در ۴۶۶ در خاندانی کهن در بغداد زاده شد. هر دو تاریخ از خود او نقل شده است .
نام جوالیقی
وی به ابن جوالیقی نیز مشهور است . واژه جوالیقی ، منسوب به جَوالیق ، جمعِ جُوالِق ، است . به گفته خود او، جُوالق (و جُوال ) مُعرَّب گُواله (کیسه بزرگ ) است . گویا یکی از نیاکان وی ، جوال دوز یا جوال فروش بوده است . در عربی، غالباً صفت نسبی با واژه مفرد ساخته می شود؛ ازاین رو، ساخته شدن صفت نسبی با جوالیق ، که جمع است ، نادر می باشد. در این باره مناظره ای نیز میان جوالیقی و هروی نحوی (متوفی ۵۳۶) در بغداد درگرفت .
تحصیلات و اساتید
جوالیقی از نوجوانی به دانش اندوزی و سماع از استادان روی آورد. شهورترین استاد او خطیب تبریزی (متوفی ۵۰۲)، مدرّس نظامیه بغداد، بود که جوالیقی هفده سال در محضر وی دانش اندوخت و ملازم اوگشت. پس از فوت خطیب تبریزی ، ابوالحسن علی بن محمد فَصیحی (متوفی ۵۱۰) در نظامیه بغداد جانشین وی شد، ولی چون شیعه بود اخراج گردید و جوالیقی در آن جا به تدریس پرداخت .
شاگردان
...