ابومنصور محمّد خَطیرالملک مِیبُدی ( ـ ۵۱۲ق)
دولتمرد ایرانی. نخست در دستگاه دیوانی ملکشاه سلجوقی خدمت می کرد. در ۲۷ ذیحجّه ۴۹۴ق، محمد بن ملکشاه در بغداد او را به وزارت برگزید و او تا ذیحجّه سال بعد بر این سمت بود. در جمادی الاولی ۴۹۵ق، که محمد از برادرش بَرکیارُق که مدعی تاج و تخت بود شکست خورد و در اصفهان پناه جست، خطیر الملک که نگهبانی بخشی از برج و باروهای شهر را داشت، وظیفه اش را به امرای خود سپرد و به زادگاهش رفت. برکیارق گروهی برای دستگیری او به میبد فرستاد و خطیر الملک امان خواست. هنگامی که خطیر الملک را به اصفهان می بردند، ابوالمحاسن اَعَزدهستانی، وزیر برکیارق، به زخم کارد اسماعیلیه از پای درآمد و برکیارق که بی وزیر مانده بود خطیر الملک را زینهار داد و به وزارت خود برگزید. پس از درگذشت برکیارق، سلطان محمد، خطیر الملک را به ریاست دیوان استیفا گماشت. وی از ۵۰۴ تا ۵۱۱ق عهده دار وزارت بود و سپس ریاست دیوان طغرا را به عهده گرفت. در پادشاهی محمود از این سمت برکنار شد و به وزارت امیر سلجوق شاه بن محمد که امیر فارس بود رفت. ابوطاهر خاتونی او را هجو گفته است و ناصح الدین اَرّجانی دو قطعه و یک قصیده در مدح خطیر الملک دارد.
دولتمرد ایرانی. نخست در دستگاه دیوانی ملکشاه سلجوقی خدمت می کرد. در ۲۷ ذیحجّه ۴۹۴ق، محمد بن ملکشاه در بغداد او را به وزارت برگزید و او تا ذیحجّه سال بعد بر این سمت بود. در جمادی الاولی ۴۹۵ق، که محمد از برادرش بَرکیارُق که مدعی تاج و تخت بود شکست خورد و در اصفهان پناه جست، خطیر الملک که نگهبانی بخشی از برج و باروهای شهر را داشت، وظیفه اش را به امرای خود سپرد و به زادگاهش رفت. برکیارق گروهی برای دستگیری او به میبد فرستاد و خطیر الملک امان خواست. هنگامی که خطیر الملک را به اصفهان می بردند، ابوالمحاسن اَعَزدهستانی، وزیر برکیارق، به زخم کارد اسماعیلیه از پای درآمد و برکیارق که بی وزیر مانده بود خطیر الملک را زینهار داد و به وزارت خود برگزید. پس از درگذشت برکیارق، سلطان محمد، خطیر الملک را به ریاست دیوان استیفا گماشت. وی از ۵۰۴ تا ۵۱۱ق عهده دار وزارت بود و سپس ریاست دیوان طغرا را به عهده گرفت. در پادشاهی محمود از این سمت برکنار شد و به وزارت امیر سلجوق شاه بن محمد که امیر فارس بود رفت. ابوطاهر خاتونی او را هجو گفته است و ناصح الدین اَرّجانی دو قطعه و یک قصیده در مدح خطیر الملک دارد.