ابومسحل اعرابی

ابومِسحَل اَعرابی با نام اصلی عبدالوهّاب بن جَریش ( ؟ - ۸۳۹م ) زبان شناس نحوی، قرائت شناس و شاعر بدوی نجدی در سدهٔ دوم و اوایل سوم هجری بود. او از بدویان بنی ربیعه بود و در کوفه از کسایی کبیر نحو آموخت. مدت بسیاری هم دم او بود و از یارانش شمرده می شد. به بغداد درآمد و نزد حسن بن سهل جایگاهی یافت. سپس در مسجد السُویقهٔ بغداد، به قرائت قرآن می پرداخت و به مردم آموزش می داد. میان او و اصمعی مناظراتی جریان داشته. جز کتاب النوادر از دیگر آثار او چیزی نرسیده است. [ ۱]