ابوطالب و سرپرستی پیامبر

[ویکی اهل البیت] ابوطالب فرزند عبدالمطلب، رئیس قبیله بنی هاشم و پدر حضرت علی علیه السلام بود. او با عبدالله پدر حضرت محمد صلی الله علیه و آله (پیامبر اسلام)، از یک مادر بودند. بعد از فوت عبدالمطلب، سرپرستی پیامبر اسلام را بر عهده داشت.
ابوطالب با عبدالله - پدر رسول خدا صلی الله علیه و آله از طرف پدر و مادر برادر بود و از عموهای دیگر آن حضرت نسبت به آن حضرت مهربانتر و علاقه مندتر بود.
و شاید به همین سبب نیز بود که عبدالمطلب چه در زمان سلامت و چه در هنگام بیماری و احتضار سفارش آن حضرت را به ابوطالب کرده و بالاخره هم کفالت آن حضرت را پس از مرگ خود به ابوطالب سپرد و در اسدالغابة چند قول در این باره نقل کرده مانند این که:
چون هنگام مرگ عبدالمطلب فرارسید پسرانش را جمع کرده و سفارش رسول خدا را به آن ها کرد، و بدنبال آن زبیر و ابوطالب - دو تن از پسران عبدالمطلب - درباره کفالت رسول خدا صلی الله علیه و آله قرعه زدند و قرعه به نام ابوطالب درآمد، و قول دیگر آن است که این انتخاب را خود عبدالمطلب کرد و ابوطالب را برای کفالت آن حضرت انتخاب نمود چون ابوطالب در میان عموهای آن حضرت مهربانتر از دیگران نسبت به او بود، و قول سوم آن است که عبدالمطلب در این باره مستقیما به ابوطالب وصیت کرد و محمد صلی الله علیه و آله را تحت کفالت او قرار داد، و قول چهارم آن است که نخست زبیر از آن حضرت کفالت کرد و چون زبیر از دنیا رفت کفالت آن حضرت را ابوطالب به عهده گرفت. که البته خود ابن اثیر این قول آخر را از نظر تاریخی غلط دانسته و رد می کند.
ولی در کتاب های تاریخی و سیره های دیگری که نوشته شده از این اقوال اثری نیست و همگی نوشته و روایت کرده اند که: عبدالمطلب هنگام مرگ ابوطالب را کفیل رسول خدا صلی الله علیه و آله قرار داده و به او در این باره وصیت کرد مانند سیره ابن هشام و تاریخ طبری و تاریخ یعقوبی و مروج الذهب و طبقات ابن سعد.
و در مناقب ابن شهر آشوب از کتاب اوزاعی داستان را به گونه ای دیگر نقل کرده و آن چنین است که می گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله در دامان عبدالمطلب زندگی می کرد تا چون حدود صد و دو سال از عمر عبدالمطلب گذشت. و رسول خدا صلی الله علیه و آله هشت ساله شده بود. عبدالمطلب پسرانش را جمع کرد و بدان ها گفت: محمد یتیم است. او را سرپرستی کنید و نیازمند است او را بی نیاز کنید و وصیت و سفارش مرا درباره او حفظ کنید!
- ابولهب گفت: من این کار را خواهم کرد؟ - عبدالمطلب بدو گفت: شرت را از او بازدار! - عباس اظهار داشت: من این کار را به عهده خواهم گرفت؟ - عبدالمطلب: تو مرد خشمناکی هستی می ترسم او را آزار دهی! - ابوطالب: من این دستور را اجرا می کنم و کفالت او را به عهده می گیرم؟ - عبدالمطلب: آری تو سرپرستی او را به عهده گیر! و سپس بدنبال این سخن رو به محمد صلی الله علیه و آله کرده و گفت: یا محمد اطع له: ای محمد از وی اطاعت کن!
محمد صلی الله علیه و آله گفت: یا ابه لاتحزن فان لی ربا لایضیعنی!: پدرجان غمگین مباش مرا پروردگاری است که تباهم نخواهد کرد (و به حال خود وانخواهد گذارد) و از آن پس ابوطالب او را در کنار خود گرفت و از وی حمایت کرد...