اَبوطالِب فِندِرِسْکی ( ـ اصفهان پس از ۱۱۲۴ق)
ادیب، شاعر، شارح و مترجم ایرانی. نوۀ دختری ابوالقاسم میرفندرسکی و از شاگردان علّامۀ مجلسی و آقاحسین خوانساری بود. در فقه، تفسیر، نجوم و شعر و ادب مهارت داشت. از آثارش: بیان البدیع در بیان و بدیع به فارسی؛ حاشیۀ روضةالبهیة که شرح اللمعة الدمشقیه است؛ مجمع البحرین در عروض و قافیه به فارسی؛ مثنوی نگارخانۀ چین؛ حاشیه بر شافیۀ ابن حاجب؛ تحفةالعالم در احوال سلطان حسین صفوی؛ حاشیه بر انوار التّنزیل بیضاوی؛ منظومۀ الغزوات الحیدریه؛ توضیح الممالک در شرح و ترجمۀ خلاصةالحساب شیخ بهایی به فارسی؛ حاشیه بر اصول کافی کلینی؛ منظومۀ ساقی نامه؛ نسب نامچۀ سادات فندرسکی؛ منشآت.
ادیب، شاعر، شارح و مترجم ایرانی. نوۀ دختری ابوالقاسم میرفندرسکی و از شاگردان علّامۀ مجلسی و آقاحسین خوانساری بود. در فقه، تفسیر، نجوم و شعر و ادب مهارت داشت. از آثارش: بیان البدیع در بیان و بدیع به فارسی؛ حاشیۀ روضةالبهیة که شرح اللمعة الدمشقیه است؛ مجمع البحرین در عروض و قافیه به فارسی؛ مثنوی نگارخانۀ چین؛ حاشیه بر شافیۀ ابن حاجب؛ تحفةالعالم در احوال سلطان حسین صفوی؛ حاشیه بر انوار التّنزیل بیضاوی؛ منظومۀ الغزوات الحیدریه؛ توضیح الممالک در شرح و ترجمۀ خلاصةالحساب شیخ بهایی به فارسی؛ حاشیه بر اصول کافی کلینی؛ منظومۀ ساقی نامه؛ نسب نامچۀ سادات فندرسکی؛ منشآت.
wikijoo: ابوطالب_فندرسکی