ابوطالِب زنجانی، محمد (زنجان ۱۲۵۹ـ تهران ۱۳۲۹ق)
فقیه ایرانی و از مخالفان انقلاب مشروطیت. مقدمات علوم را در زادگاهش فرا گرفت، سپس برای ادامه تحصیل به قزوین رفت. در ۱۲۷۸ق به نجف کوچید و از محضر درس شیخ مرتضی انصاری، شیخ راضی نجفی و سید حسن تُرک بهره جست و به درجه اجتهاد رسید. در ۱۲۸۶ق به زنجان بازگشت. در ۱۲۹۷ق به مکه رفت و در ۱۳۰۰ق به تهران سفر کرد و به تدریس علوم دینی پرداخت. از درآمد املاکی که در اطراف زنجان داشت به خوبی زندگی می کرد. در آغاز جنبش مشروطیت به مشروطه خواهان وعدۀ بی طرفی داد اما همراه شیخ فضل الله نوری و آخوند ملامحمد علی آملی به مخالفت با مشروطه خواهان برخاست. از آثارش: غایة المرام، رسالة فی تحلیل الامة، مقابس الانوار، الذخیرة، مناسک الحج، التنقید (تهران، ۱۳۱۶ق)، ایضاح السبل فی التراجیح و التعادل به عربی (تهران، ۱۳۰۸)؛ تحفة القاصد؛ نومة الیقضان؛ طیف الخیال و الاجماع؛ کیمیای سعادت به فارسی که ترجمه طهارة الاَعراق ابوعلی مسکویه رازی (تهران، ۱۳۲۰ق) است.
فقیه ایرانی و از مخالفان انقلاب مشروطیت. مقدمات علوم را در زادگاهش فرا گرفت، سپس برای ادامه تحصیل به قزوین رفت. در ۱۲۷۸ق به نجف کوچید و از محضر درس شیخ مرتضی انصاری، شیخ راضی نجفی و سید حسن تُرک بهره جست و به درجه اجتهاد رسید. در ۱۲۸۶ق به زنجان بازگشت. در ۱۲۹۷ق به مکه رفت و در ۱۳۰۰ق به تهران سفر کرد و به تدریس علوم دینی پرداخت. از درآمد املاکی که در اطراف زنجان داشت به خوبی زندگی می کرد. در آغاز جنبش مشروطیت به مشروطه خواهان وعدۀ بی طرفی داد اما همراه شیخ فضل الله نوری و آخوند ملامحمد علی آملی به مخالفت با مشروطه خواهان برخاست. از آثارش: غایة المرام، رسالة فی تحلیل الامة، مقابس الانوار، الذخیرة، مناسک الحج، التنقید (تهران، ۱۳۱۶ق)، ایضاح السبل فی التراجیح و التعادل به عربی (تهران، ۱۳۰۸)؛ تحفة القاصد؛ نومة الیقضان؛ طیف الخیال و الاجماع؛ کیمیای سعادت به فارسی که ترجمه طهارة الاَعراق ابوعلی مسکویه رازی (تهران، ۱۳۲۰ق) است.