ابوطالب بیرجندی

اَبوطالِبِ بیرجَنْدی (قاین ح ۱۲۳۰ـ کراچی ۱۲۹۳ق)
عالم دینی ایرانی. در نجف از شیخ محسن اجازۀ اجتهاد گرفت و پس از بازگشت به زادگاهش به ارشاد و تدریس پرداخت. از آثارش: لؤلؤ الغالیه فی اسرار الشّهادة (مشهد، ۱۳۱۸ق)؛ رساله فی صلاةالجمعه (مشهد، ۱۳۱۸ق)؛ درةالباهرة (مشهد، ۱۳۱۸ق)؛ رسالة فی القضا والشّهادات؛ الفوائد الغرویة؛ المکاسب؛ مناسک الحج؛ صلاةالمسافر؛ السّؤال والجواب؛ جامع الشّتات.