ابوسعد محمد بن احمد صاعدی اصفهانی

[ویکی فقه] آل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندان های علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان می باشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوق العاده ای در شهر داشته اند. یکی از شخصیت های این خاندان، ابوسعد صاعدی محمد بن احمد بن محمد بن صاعد بن محمد است.
ابوسعد صاعدی محمد بن احمد بن محمد بن صاعد بن محمد (۴۴۴-۵۲۷ق/۱۰۵۲-۱۱۳۲م)، کنیه او را گاهی ابوسعید گفته اند. وی از پدر و عمویش حدیث شنید و قضاوت و ریاست نیشابور به وی داده شد و به شیخ الاسلام شهرت یافت. به سبب فضل و ثبات اندیشه اش فردی شایسته برای قضاوت بود. عمری دراز کرد و به گروه بسیاری حدیث آموخت.
ابن ابی الوفاء، محی الدین، الجواهر المضیئه، ج۲، ص۲۲.
به روایت ابن اثیر در (۴۸۸ق/۱۰۹۵م ) آشوب هایی در نیشابور روی داد. امام الحرمین ابوالمعالی جوینی رئیس شافعیان و محمد بن احمد صاعدی پیشوای حنفیان بر ضد محمشاد رئیس کرامیان متحد شدند و بر او پیروز گشتند. مدارس کرامیان ویران گشت و گروهی از آنان و دیگر فرقه ها به هلاکت رسیدند.
ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۱۰، ص۲۵۱.
۱. ↑ ابن ابی الوفاء، محی الدین، الجواهر المضیئه، ج۲، ص۲۲.۲. ↑ ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۱۰، ص۲۵۱.
...