ابوجعفر محمد بن عبدالله اسکافی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِسْکافی ، ابوجعفر محمد بن عبدالله ، متکلم پر آوازه و تشیع گرای مکتب معتزله بغداد (د ۲۴۰ق /۸۵۴م ).
با اینکه نیاکانش اهل سمرقند بودند،
ابن ندیم ، الفهرست ، ج۱، ص۲۱۳.
ظاهراً در جوانی به علم کلام علاقه مند می شود و در حوزه درسی متکلمان به فراگیری این علم می پردازد. دیری نمی پاید که پدر و مادرش به سبب تنگی معیشت ، او را وادار می کنند که درس و بحث را کنار گذاشته ، به پیشه خیاطی بپردازد. اما جعفر بن حرب (د ۲۳۶ق / ۸۵۰م ) متکلم نامبردار مکتب بغداد که به استعداد او پی برده بود، محروم ماندن وی را از تحصیل برنتافت و با پرداخت مقداری پول به خانواده اش به طور ماهیانه ، شرایط ادامه تحصیل را برای اسکافی فراهم کرد.
ابن ندیم ، الفهرست ، ج۱، ص۲۱۳.
اسکافی از قرار معلوم در دوران خلافت معتصم عباسی (۲۱۸- ۲۲۷ق /۸۳۳ -۸۴۲م ) شهرت و اعتباری یافته بود، چرا که معتصم او را به دربار پذیرفته بود و احترام بسیاری برایش قائل بود، چندانکه وقتی اسکافی در مجلس معتصم سخن می گفت ، همه خود را موظف می دانستند که تا پایان سخنرانی خاموش بمانند.
ابن ندیم ، الفهرست ، ج۱، ص۲۱۳.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس