[ویکی فقه] اِسْکافی ، ابوجعفر محمد بن عبدالله ، متکلم پر آوازه و تشیع گرای مکتب معتزله بغداد (د ۲۴۰ق /۸۵۴م ).
با اینکه نیاکانش اهل سمرقند بودند، او را ظاهراً به واسطه اقامت در اسکاف ، اسکافی خوانده اند. اسکاف نام ناحیه ای از نهروان بود که بین بغداد و واسط قرار داشت . سال تولد اسکافی همچون دیگر جزئیات زندگیش روشن نیست و دانسته های ما از سرگذشت وی به اشاره های جسته گریخته ای محدود می شود که در لابه لای روایت های منابع تاریخی و کلامی به چشم می خورد.
تحصیلات
ظاهراً در جوانی به علم کلام علاقه مند می شود و در حوزه درسی متکلمان به فراگیری این علم می پردازد. دیری نمی پاید که پدر و مادرش به سبب تنگی معیشت ، او را وادار می کنند که درس و بحث را کنار گذاشته ، به پیشه خیاطی بپردازد. اما جعفر بن حرب (د ۲۳۶ق / ۸۵۰م ) متکلم نامبردار مکتب بغداد که به استعداد او پی برده بود، محروم ماندن وی را از تحصیل برنتافت و با پرداخت مقداری پول به خانواده اش به طور ماهیانه ، شرایط ادامه تحصیل را برای اسکافی فراهم کرد. از جمله های ستایش آمیزی که ابن ندیم درباره اسکافی به کار برده ، چنین بر می آید که در دانش اندوزی و کسب کمالات پیشرفت حیرت انگیزی داشته است .
اعتبار یافتن در دوران معتصم
اسکافی از قرار معلوم در دوران خلافت معتصم عباسی (۲۱۸- ۲۲۷ق /۸۳۳ -۸۴۲م ) شهرت و اعتباری یافته بود، چرا که معتصم او را به دربار پذیرفته بود و احترام بسیاری برایش قائل بود، چندانکه وقتی اسکافی در مجلس معتصم سخن می گفت ، همه خود را موظف می دانستند که تا پایان سخنرانی خاموش بمانند. معتصم به پسر او ابوالقاسم جعفر نیز عنایت داشت و او را که در فن دبیری دستی داشت ، به ریاست یکی از دیوان های خویش گمارد. ابن ندیم کتابی را با عنوان المعیار و الموازنه به ابوالقاسم نسبت داده است . برخی روایت ها نشان می دهند که اسکافی تا واپسین سالهای عمرش همچنان این اعتبار را حفظ کرده بود.
مناظره با متکلمان
...
با اینکه نیاکانش اهل سمرقند بودند، او را ظاهراً به واسطه اقامت در اسکاف ، اسکافی خوانده اند. اسکاف نام ناحیه ای از نهروان بود که بین بغداد و واسط قرار داشت . سال تولد اسکافی همچون دیگر جزئیات زندگیش روشن نیست و دانسته های ما از سرگذشت وی به اشاره های جسته گریخته ای محدود می شود که در لابه لای روایت های منابع تاریخی و کلامی به چشم می خورد.
تحصیلات
ظاهراً در جوانی به علم کلام علاقه مند می شود و در حوزه درسی متکلمان به فراگیری این علم می پردازد. دیری نمی پاید که پدر و مادرش به سبب تنگی معیشت ، او را وادار می کنند که درس و بحث را کنار گذاشته ، به پیشه خیاطی بپردازد. اما جعفر بن حرب (د ۲۳۶ق / ۸۵۰م ) متکلم نامبردار مکتب بغداد که به استعداد او پی برده بود، محروم ماندن وی را از تحصیل برنتافت و با پرداخت مقداری پول به خانواده اش به طور ماهیانه ، شرایط ادامه تحصیل را برای اسکافی فراهم کرد. از جمله های ستایش آمیزی که ابن ندیم درباره اسکافی به کار برده ، چنین بر می آید که در دانش اندوزی و کسب کمالات پیشرفت حیرت انگیزی داشته است .
اعتبار یافتن در دوران معتصم
اسکافی از قرار معلوم در دوران خلافت معتصم عباسی (۲۱۸- ۲۲۷ق /۸۳۳ -۸۴۲م ) شهرت و اعتباری یافته بود، چرا که معتصم او را به دربار پذیرفته بود و احترام بسیاری برایش قائل بود، چندانکه وقتی اسکافی در مجلس معتصم سخن می گفت ، همه خود را موظف می دانستند که تا پایان سخنرانی خاموش بمانند. معتصم به پسر او ابوالقاسم جعفر نیز عنایت داشت و او را که در فن دبیری دستی داشت ، به ریاست یکی از دیوان های خویش گمارد. ابن ندیم کتابی را با عنوان المعیار و الموازنه به ابوالقاسم نسبت داده است . برخی روایت ها نشان می دهند که اسکافی تا واپسین سالهای عمرش همچنان این اعتبار را حفظ کرده بود.
مناظره با متکلمان
...
wikifeqh: محمد_بن_عبدالله_اسکافی