ابوبکر بالسی

[ویکی فقه] اَبوبَکْرِ بالِسی، فرزند قوام بن علی بن قوام بن منصور بن معلی، معروف به ابن قوام (۵۸۴-۶۵۸ق/۱۱۸۸-۱۲۶۰م)، از عارفان و زاهدان شام بود.
نسب او به چند واسطه به قصی بن کلاب می رسد. ابوبکر در صفین متولد شد، اما در بالس شام ــ بین رقه و حلب ــ پرورش یافت و به همین جهت به بالسی مشهور شد. وی شافعی مذهب و در اصول عقاید اشعری بود.
ریاضت کشیدن و خدمت کردن
از خود بالسی روایت کرده اند که وی در بدایت امر هنگامی که به ارشاد استاد خود به ریاضت و خدمت مشغول بوده، هرگاه که واردات قلبی به وی روی می آورده، استاد او را از التفات بدانها منع می کرده است، تا این که پس از مدتی استاد به او می گوید که امشب تو را امری شگفت پیش خواهد آمد. همان شب هنگامی که به خانه می رفت، ناگهان آوازی از آسمان شنید و امواجی از نور که چون زنجیرهایی درهم پیچیده بود، در آسمان مشاهده کرد. هنگامی که چگونگی این واقعه را به استاد خود باز گفت، استاد او را مژده داد که اینک نعمت خدای بر تو تمام گردید.
آثار
از بالسی اثری بر جای نمانده است، لیکت یکی از نوادگان وی به نام ابوعبدالله محمد بن عمر بن ابی بکر ، کتابی دربارۀ مناقب او تألیف و اقوال و کرامات او را ذکر کرده بوده است. مؤلفان دوره های بعد اغلب اطلاعات خود را دربارۀ او احتمالاً از این کتاب نقل کرده اند و شهرت وی نیز بیش تر به سبب همین کرامات بوده است. بنابر آنچه ابوعبداللـه محمد، از شیخ شمس الدین خابوری نقل می کند، وی بعضی از آیات قرآن کریم را تفسیر کرده است.
وفات
...