ابوالمعالی علوی بلخی محمد

ابوالمَعالی عَلَوی بَلخی، محّمد (ز ۴۸۵ق)
عالم، شاعر و نویسندۀ ایرانی. از تبارنامۀ ابوالمعالی که در آغاز بیان الادیان آمده پیداست که وی از علویان و از نوادگان حسین اصغر (ـ ۱۵۷ق) فرزند امام سجاد (ع) بوده است. ابوالمعالی در بلخ می زیسته و گویا سفرهایی نیز به غزنین کرده و به دربار ابراهیم غزنوی راه داشته است. مردی فقیه بود و از علم حدیث آگاهی داشت. ابوالمعالی از مخالفان سرسخت اسماعیلیان و ناصرخسرو، شاعر هم روزگارش، بود. تنها اثر باقی مانده از او بیان الادیان نام دارد که به چاپ رسیده است (۱۳۱۲ش). اشعاری هم به عربی از او باقی است.