[ویکی فقه] ابوالقاسم حالت، طنزپرداز، شاعر و مترجم معاصر ایرانی می باشد. وی در ۱۲۹۸ش در تهران به دنیا آمد.
از دوران مدرسه سرودن شعر را آغاز کرد و رفته رفته آثارش در روزنامه ها منتشر شد و در انجمن های ادبی توجه ها را جلب کرد. او در همکاری با نشریه فکاهی توفیق به طنزپردازی روی آورد و تا آخرین شماره این نشریه از نویسندگان آن، و نزدیک به پنج سال هم سردبیر آن بود. او با نشریات امید، تهران مصور، قیام ایران، خبردار و هفته نامه غیر طنز آیین اسلام نیز همکاری می کرد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از مدتی کناره گیری از طنزپردازی حرفه ای، از ۱۳۶۷ش با خورجین و سپس از نخستین شماره گل آقا در ۱۳۶۹ش با آن همکاری جدّی کرد. همکاری او با گل آقا تا آخر عمرش ادامه یافت. عمده آثار حالت، کارهای طنز او و حاصل همکاری دراز مدتش با نشریات، از توفیق تا گل آقا است. هدهد میرزا، خروس لاری، شوخ، و ابوالعینک از معروف ترین اسامی مستعار اوست.
سرودن اشعار غیر طنز
حالت سرودن اشعار غیر طنز را نیز با جدّیت دنبال می کرد و در این زمینه هم توجه اهل ادب را جلب کرده بود، چنان که در ۱۳۲۵ش به نخستین کنگره نویسندگان ایران دعوت شد و رئیس کنگره، محمدتقی بهار، او را تشویق کرد. چاپ دیوان حالت در ۱۳۴۱ش نیز نقد و نظر مساعد برخی از اهل قلم را به همراه داشت.
فعالیت ها
حالت، ترانه و تصنیف نیز می سرود و به ترجمه هم می پرداخت. او بیست ماه در هند به گفتارگردانیِ (دوبله) فیلم به فارسی مشغول بود و در همان جا آشنایی اش با زبان انگلیسی را بیش تر کرد و بر این زبان تسلط یافت. همچنین او که کارمند شرکت نفت بود و در آبادان مسئولیت تهیه مطالب ادبی و طنز نشریات این شرکت را بر عهده داشت، در تقریبآ سه سال رکودی که پس از ملی شدن صنعت نفت در کار اداره های وابسته به این شرکت ایجاد شد، عربی هم آموخت و از این زبان هم ترجمه کرد. وی پس از سفر به اروپا به زبان فرانسه هم علاقه مند شد و این زبان را نیز آموخت و از آن هم مطلبی برای نشریه تهران مصور ترجمه کرد.
ویژگی آثار
...
از دوران مدرسه سرودن شعر را آغاز کرد و رفته رفته آثارش در روزنامه ها منتشر شد و در انجمن های ادبی توجه ها را جلب کرد. او در همکاری با نشریه فکاهی توفیق به طنزپردازی روی آورد و تا آخرین شماره این نشریه از نویسندگان آن، و نزدیک به پنج سال هم سردبیر آن بود. او با نشریات امید، تهران مصور، قیام ایران، خبردار و هفته نامه غیر طنز آیین اسلام نیز همکاری می کرد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از مدتی کناره گیری از طنزپردازی حرفه ای، از ۱۳۶۷ش با خورجین و سپس از نخستین شماره گل آقا در ۱۳۶۹ش با آن همکاری جدّی کرد. همکاری او با گل آقا تا آخر عمرش ادامه یافت. عمده آثار حالت، کارهای طنز او و حاصل همکاری دراز مدتش با نشریات، از توفیق تا گل آقا است. هدهد میرزا، خروس لاری، شوخ، و ابوالعینک از معروف ترین اسامی مستعار اوست.
سرودن اشعار غیر طنز
حالت سرودن اشعار غیر طنز را نیز با جدّیت دنبال می کرد و در این زمینه هم توجه اهل ادب را جلب کرده بود، چنان که در ۱۳۲۵ش به نخستین کنگره نویسندگان ایران دعوت شد و رئیس کنگره، محمدتقی بهار، او را تشویق کرد. چاپ دیوان حالت در ۱۳۴۱ش نیز نقد و نظر مساعد برخی از اهل قلم را به همراه داشت.
فعالیت ها
حالت، ترانه و تصنیف نیز می سرود و به ترجمه هم می پرداخت. او بیست ماه در هند به گفتارگردانیِ (دوبله) فیلم به فارسی مشغول بود و در همان جا آشنایی اش با زبان انگلیسی را بیش تر کرد و بر این زبان تسلط یافت. همچنین او که کارمند شرکت نفت بود و در آبادان مسئولیت تهیه مطالب ادبی و طنز نشریات این شرکت را بر عهده داشت، در تقریبآ سه سال رکودی که پس از ملی شدن صنعت نفت در کار اداره های وابسته به این شرکت ایجاد شد، عربی هم آموخت و از این زبان هم ترجمه کرد. وی پس از سفر به اروپا به زبان فرانسه هم علاقه مند شد و این زبان را نیز آموخت و از آن هم مطلبی برای نشریه تهران مصور ترجمه کرد.
ویژگی آثار
...
wikifeqh: ابوالقاسم_حالت
