ابوالفرج رونی

ابوالفَرَج رونی ( ـ پس از ۴۹۲ق)
شاعر ایرانی. برخی نیاکانش را از روستای رونه در نزدیکی نیشابور و برخی او را از «رون»، قصبه ای از لاهور، دانسته اند. اما زادگاه و محل شکوفایی او لاهور بوده و، به همین سبب، به لاهوری نیز آوازه یافته است. ستایشگر ابراهیم غزنوی و پسرش مسعود غزنوی سوم بود. با مسعود سعد سلمان دوستی و مشاعره داشت. از نخستین شاعرانی است که قصایدش را با تغزّل آغاز نمی کند و از همان مقطع قصیده به مدح می پردازد. واژه های عربی، اصطلاحات علمی، تشبیهات و استعارات بدیع، اوزان و ردیف های دشوار در اشعارش فراوان است. در میان شاعران هم روزگار و پس از خود به استادی آوازه داشت. انوری از شیوۀ شاعری او پیروی می کرد. دیوانش یک بار در حاشیۀ دیوان عنصری در هند (۱۳۲۰ق) و دوبار در ایران به چاپ رسیده است (۱۳۴۰ و ۱۳۴۷ش).