ابوالحسن بن محمدطاهر فتونی عاملی اصفهانی

[ویکی فقه] ابوالحسن شریف بن محمدطاهر فتونی عاملی نباطی نجفی (۱۱۳۹ قمری)، یکی از علما و مفسرین بزرگ قرن دوازدهم است. شریف از افاضل تلامذه علامه مجلسی بود، که در فقه و حدیث و تفسیر مهارت یافت.
ملاّابوالحسن فتونی عاملی فرزند محمّد طاهر بن عبدالحمید بن موسی بن علیّ بن محمّد بن معتوق بن عبدالحمید فتونی نباطی نجفی، عالم فاضل محقّق مفسّر، از اجداد مادری صاحب جواهر است. چون مادرش خواهر امیر محمّدصالح خاتون آبادی بوده، وی را «شریف» گویند، و به مناسبت سکونتش در محلّه درب امام اصفهان به امامی معروف شده است.
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعة: الکواکب المنتشرة فی القرن الثانی بعد العشرة، ص۱۷۴-۱۷۵.
از وی آثار زیادی بر جای مانده است که به بعضی از آن ها اشاره می کنیم:۱. الفوائد الغرویه و الدرر النجفیه که در سال ۱۱۱۲ قمری آن را به اتمام رسانده است.
امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۳۴۳.
۱. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعة: الکواکب المنتشرة فی القرن الثانی بعد العشرة، ص۱۷۴-۱۷۵.۲. ↑ قمی، شیخ عباس، هدیه الاحباب، ص۱۶.۳. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۵۱.۴. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، زندگی نامه علاّمه مجلسی، ج۲، ص۹-۱۰.۵. ↑ حسینی اشکوری، سیداحمد، تلامذه العلاّمه المجلسی، ص۱۲-۱۳.
...