ابوالحسن بصروی

بصروی به روستایی به نام «بُصری» در مجاورت عُکبَرا و نزدیکی بغداد منسوب است
دربارهٔ سال های نخستین زندگانی وی آگاهی چندانی در دست نیست. وی سرانجام در ربیع الاول ۴۴۳ق در بغداد درگذشت.
وی مدت زمان طولانی را به ملازمت با سید مرتضی گذرانده و نزد وی در علم کلام دانش آموخته است، سید مرتضی نیز اجازه خاص نقل تمامی مصنفاتش را، به وی داده است به گونه ای که یکی از دلایل شهرت وی را، شاگردی نزد سید مرتضی می دانند.
• ابن شریف اکمل بحرانی:از محدثان و فقهای شیعه است.
• جبرئیل بن اسماعیل قمی پدر شاذان بن جبرئیل.
در میان کسانی که از او روایت کرده اند، افرادی با مذاهب غیر امامی مانند خطیب بغدادی به چشم می خورد.
آراء فقهی بصروی نزد شیعه همواره از جایگاه خاصی برخوردار بوده است؛ دیدگاه های وی به خصوص در کتابش با عنوان المفید فی التکلیف بازتاب یافته، و پیوسته مورد استفاده فقهای شیعه قرار گرفته است.
از جمله آراء وی که در آثار فقهی قرن های بعد بازتاب خاصی داشته است، می توان به طهارت آب چاه نجس شده، تنها در صورت کر بودن آن، اشاره کرد. از دیگر آراء خاص وی با وضو بودن هنگام رمی جمرات است.
• المفید فی التکلیف؛ این کتاب را ابن شریف اکمل بحرانی و جبرئیل بن اسماعیل قمی از بصروی روایت کرده اند. در دوره های مختلف به عنوان کتاب درسی فقه شیعه آموزش داده می شده است. تردیدی نیست که این اثر دست کم تا زمان شهید اول و در دسترس وی بوده است اما اکنون نشانی از نسخه های آن بر جای نمانده است.
• مجموعه آثار سید مرتضی؛ بصروی فهرستی از تألیفات سید مرتضی را فراهم نموده است، که با صورت اجازه ای از وی همراه گشته است. نسخه ای از آن در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است. نسخه ای از این اجازه در آغاز مجموعه رسائل سید مرتضی در کتابخانه آستان قدس رضوی درج شده است.
• المعتمد؛ موضوع این کتاب به احتمال زیاد فقهی است.
• دیوان شعر؛ وی با اینکه فقیه بوده است، در سرودن شعر نیز توانا بوده است و بسیاری شعر او را نیکو، و مضامین آن را دل نشین دانسته اند. خطیب بغدای قطعه هایی از شعر وی را که در نکوهش دنیا سروده، نقل کرده است.