ابن کثیر دمشقی

[ویکی فقه] اِبْن ِ کَثیر، عمادالدین ابوالفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر قرشی (۷۰۱-۷۷۴ق /۱۳۰۲-۱۳۷۳م)، مورخ ، مفسّر و محدّث مشهور شافعی . می باشد.
اسماعیل ابن عمر ابن کثیر، دمشقی شافعی، در «مجیدل القریه» از توابع شهر «بصری» بدنیا آمد.به سال ۷۰۱ به دمشق منتقل شد، و تعلیم و تعلم را در محضر کمال الدین عبد الوهاب آغاز کرد، و برای تعمیم و تعمیق دانش خود به محفل عالمان، محدثان و فقیهان آن دیار وارد شد و از آنها بهره های فراوانی گرفت.او در ادامه تحصیل و فراگیری دانش به درس ابن تیمیه حاضر شد و با ادامه تحصیل در درسهایش، ارادتی فراوان به او پیدا کرد و از نزدیکان او شد. وی کرسی درس داشت و شاگردان زیادی از درسهای او بهره می بردند.شرح حال نگاران او را با عناوینی همچون فقیهی متقن محدثی محقق، و مفسری نقاد ستوده اند. مرحوم مدرس تبریزی درباره او نوشته اند:«ابن کثیر... از اکابر و مشاهیر علمای قرن هشتم عامه می باشد که مفسر مورخ، محدث حافظ متقن، فقیه متفنن بود. فقه و اصول و حدیث و تاریخ و دیگر علوم متداوله را از ابن تیمیه و ابن عساکر و دیگر اکابر وقت تکمیل نمود، تا در سن جوانی بمعاصرین خود تقدم یافت، تالیفاتش نیز، در حال حیات خودش منتشر و محل استفاده افاضل وقت شد».ابن کثیر در موضوعات مختلف اسلامی آثار سودمندی دارد. وی به سال ۷۷۴ زندگی را بدرود گفت.
وجه تسمیه
در قریه مُجَیْدِل یا مجدل از قرای بُصری نزدیک دمشق زاده شد و از این رو او را بُصروی نیز خوانده اند. نسبت «بصری » که در برخی مآخذ آمده ، ظاهراً بُصری ّ به جای بُصروی است.
ولادت
درباره تاریخ تولد و نام نیاکانش میان نویسندگان اختلاف است . اگرچه او خود در این باره اطلاعاتی برجای گذاشته که البته محل اعتماد است ، اشکالاتی در ضبط برخی از این نام ها دیده می شود که ناشی از بی دقتی کاتبان نسخه های آثار اوست.
پدر
...