ابن ماجد شهاب الدین احمد

دانشنامه آزاد فارسی

ابن ماجِد، شهاب الدین احمد (قرن ۹ق)
دریانورد عرب. در نجد عربستان به دنیا آمد و حرفۀ پدر و جدش را به ارث برد. اطلاعات و تجارب او دربارۀ دریای سرخ و اقیانوس هند از همۀ دریانوردان مسلمان قرون میانه بیشتر بود. ابن ماجد تقریباً همۀ راه های دریایی از دریای سرخ به شرق افریقا و ازآن جا تا چین را می شناخت و گاه خود را با غرور شیر ژیان دریا لقب می داد. وی با آثار بسیاری از جغرافی دانان، اخترشناسان و دریانوردان مسلمان و یونانی آشنایی داشت و تألیفات فراوانی در زمینۀ نجوم و دریانوردی به نثر و نظم (اُرجوزه) پدید آورد که از آن میان ۲۵ اثر باقی مانده است. ازجمله آثار اوست: کتاب الفواید فی اصول علم البحار (۸۹۵ق) که دربردارندۀ مجموعه ای از علوم دریایی قرن های میانه و اثری ارزشمند برای دریانوردان بوده است. این کتاب روشن می کند که وی مخترع قطب نما نبوده، بلکه اصلاحاتی در قطب نما ایجاد کرده است؛ حاویة الاختصار فی اصول علم البحار (۸۶۶ق)؛ المُعرّبة (۸۹۰ق)؛ ارجوزة بر العرب فی خلیج فارس؛ القصیدة المکیة؛ ارجوزه های السبعّة، المعالقیة و التائیة که با ترجمۀ روسی و تعلیقات شوموفسکی با عنوان ثلاث راهما نجات المجهولة لاحمد بن ماجد چاپ شده است (مسکو، لنینگراد، ۱۹۵۷).

پیشنهاد کاربران

بپرس