ابن قاضی شهبه تقی الدین ابوبکر بن احمد

[ویکی فقه] ابوبکر بن احمد بن محمد بن عمر، فقیه و قاضی القضاه و مورخ ، یکی از شخصیت های خاندان اِبْن ِ قاضی ِ شُهْبه ، می باشد. ابن قاضی شهبه عنوان خاندانی شافعی مذهب که در سده های ۷-۹ق /۱۳- ۱۵م در دمشق می زیسته اند.
ابوبکر بن احمد بن محمد بن عمر، ملقب به تقی الدین (۷۷۹-۱۱ ذیقعده ۸۵۱ق /۱۳۷۷-۱۹ ژانویه ۱۴۴۸م )، فقیه ، قاضی القضاه و مورخ بود. وی در کودکی صحیح بخاری را نزد پدر خویش آموخت . در ۱۱ سالگی پدر را از دست داد و آنگاه در محضر درس عالمان زمان خویش چون ابن حجی ، شرفان شریشی ، جمال طیمانی ، بدر بن مکتوم ، ابوهریرة بن ذهبی ، علاء بن ابوالمجد و دیگران به کسب علم پرداخت . او سرانجام فقیهی برجسته شد و ریاست مذهب شافعی به او رسید و متصدی فتوا و مرجع عموم گردید.
علمیت
شهرت علمی وی باعث شد که از اَطراف و اکناف طالبان علم به نزد او شتافته ، از درس وی استفاده کنند. او در دمشق و نیز در بیت المقدس به نقل حدیث پرداخت . سخاوی تصریح کرده که از او اجازه نقل حدیث دریافت داشته است .
محمد سخاوی ، الضوء اللامع ، ج۱۱، ص۲۱-۲۳، قاهره ، ۱۳۵۵ق .
وی نخست در مدارس مجاهدیه و عذراویه به عنوان معیدِ درس مشغول بوده است ، اما چنانکه خود او تصریح کرده است
ابوبکر ابن قاضی شهبه ، تاریخ ، ج۳، ص۵۵۱، به کوشش عدنان درویش ، دمشق ، ۱۹۷۷م .
...