ابن فهد حلی

[ویکی فقه] جـمـال السالکین ابوالعباس، احمد بن فهد حلی اسدی در سال ۷۵۷ متولد شده و درسال ۸۴۱ وفـات یـافـتـه است در طبقه شاگردان شهید اول و فخرالمحققین است مشایخ حدیث او فاضل مقداد ، و شیخ علی بن الخازن فقیه و شیخ بهاءالدین علی بن عبدالکریم است علی الـظاهر اساتید فقهی او نیز همینها هستند ابن فهد تالیفات فقهی معتبری دارد، از قبیل: المهذب الـبارع که شرح المختصر النافع محقق حلی است و شرح ارشاد علا مه به نام المقتصر و شرح الفیه شهید اول شـهـرت بیشتر او در اخلاق،دعا و سیر و سلوک است کتاب مشهور او در این زمینه، عده الداعی است.
زادگاه وی به درستی دانسته نیست ، اما همین مقدار روشن است که زمانی در حلّه اقامت داشته و در مدرسه زینیّه به تدریس مشغول بوده است . همچنین وی بخشی از عمر خود را در کربلا سپری کرده است .
گفتار دیگران درباره او
او در مـنـاظـره و مباحثه، تبحر و توانایی کامل داشته است و با برخی از پیروان فقه اهل سنت، در عـصـر حکومت میرزا اسبند ترکمان حاکم عراق، مباحثاتی داشت،به ویژه در مورد مساله امامت و رهبری گفتگوهایی انجام داد و بر جمع کثیری ازعلما مذاهب اهل سنت غلبه یافت میرزا تحت تـاثـیـر آن جـلسه قرار گرفت و مذهب خویش را تغییر داد و خطبه ای به نام امیرالمؤمنین (ع) و اولاد پاک و معصوم او انشانمود.
اساتید
...

[ویکی اهل البیت] احمد بن فهد حلی اسدی (757-841 ه.ق)فقیه، محدث و عارف بزرگ امامیه در قرن هشتم و نهم هجری است. کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی اثر مشهور اوست که به دعا و آداب و مسائل مربوط به آن می پردازد.
«جمال السالکین ابوالعباس، احمد بن فهد حلی اسدی در سال 757 متولد شده و در سال 841 وفات یافته است. در طبقه شاگردان شهید اول و فخرالمحققین است. مشایخ حدیث او فاضل مقداد سابق الذکر و شیخ علی بن الخازن فقیه و شیخ بهاءالدین علی بن عبدالکریم است.
علی الظاهر اساتید فقهی او نیز همین ها هستند. ابن فهد تالیفات فقهی معتبری دارد، از قبیل: المهذب البارع که شرح المختصر النافع محقق حلی است و شرح ارشاد علامه به نام المقتصر و شرح الفیه شهید اول. شهرت بیشتر او در اخلاق، دعا و سیر و سلوک است. کتاب مشهور او در این زمینه، «عدة الداعی» است».
او از تربیت یافتگان مکتب فقهی شهید اول و از اکابر فقهاء و علمای امامیه در قرن نهم هجری است که در فقه و سیر و سلوک و زهد و تقوی و عبادت مقام شامخ و والایی دارد. او حاوی کمالات ظاهری و باطنی و جامع علم و عمل و حاوی معارف عقلی و نقلی بوده است. بهترین معرف مقامات باطنی او، آثار و تالیفات باقی مانده از اوست که حکایت از مقامات باطنی و معنوی او می نماید، که برخی از آن ها به ترتیب زیر است:
و تعدادی دیگر از رساله ها و مجموعه ها که در ریحانة الادب آمده است.
صاحب روضات الجنات در شرح زندگی او می نویسد: «عالم عارف پر از اسرار، کاشف اسرار فضائل، جمال الدین ابوالعباس احمد بن شمس الدین محمد بن فهد اسدی حلی، در اثر شهرت و اعتبار، بی نیاز از توصیف و تعریف می باشد. وی جامع معقول و منقول، فروع و اصول ظاهری و باطنی و علم و عمل است. او از شاگردان شهید اول و فخر محققان است و از شیخ مقداد سیوری و علی بن خازن حائری و ابن متوج بحرانی و از سید جلیل نقیب، بهاءالدین ابوالقاسم علی بن عبدالحمید نیلی صاحب کتاب «الانوار الالهیة» اجازه روایتی دارد و پیش ما اجازه نامه ای موجود است که به خط فرزند شهید ثانی یا پسرش محمد است (و از این دو کنار نیست) و مضمون آن چنین است:
«احمد بن محمد بن فهد، از رجال متاخر عصر ما و یکی از مدرسین زینبیه در حله سیفیه و یکی از رجال علم، خیر، صلاح و بذل و بخشش و جود می باشد. او از من کسب اجازه نمود، پس به او در مورد تالیفات و روایات خویش اجازه دادم. او تعدادی مصنفات و تالیفات دارد که از آن میان، «عدة الداعی و نجاح الساعی» است که دارای فوائد متعددی است و کتاب «کفایة المحتاج الی معرفة مسائل الحاج» و کتاب «الهدایة فی فقه الصلوة» و کتاب «التحصین فی صفات العارفین» و جز این ها تالیفات دیگری نیز دارد...».
او در مناظره و مباحثه، تبحر و توانایی کامل داشته است و با برخی از پیروان فقه اهل سنت، در عصر حکومت میرزا اسبند ترکمان حاکم عراق مباحثاتی داشت، به ویژه در مورد مساله امامت و رهبری گفتگوهایی انجام داد و بر جمع کثیری از علماء مذاهب اهل سنت غلبه یافت. میرزا تحت تاثیر آن جلسه قرار گرفت و مذهب خویش را تغییر داد و خطبه ای به نام امیرالمومنین علیه السلام و اولاد پاک و معصوم او انشاء نمود...».

[ویکی فقه] ابن فهد حلی (مقبره). مرقد ابن فهد حلی، زیارتگاهی واقع در کربلا بوده و متعلق به ابن فهد حلی و بنابر نقلی ابن فهد احسائی است.ابن فهد حلی، از علمای بزرگ شیعه و از شاگردان شهید اول و فاضل مقداد بوده است. وی در سال ۸۴۱ ه. ق، از دنیا رفت و بنابر نقل معروف قبر وی در کربلا و مورد احترام صاحب ریاض بوده است.این مرقد در خیابان باب القبله امام حسین (علیه السلام) می باشد. بر روی این مقبره بنایی با گنبد قدیمی وجود دارد که بنابر نقل آل طعمه توسط شاه عباس صفوی ساخته شده است. این بنا در سال ۱۳۸۴ه ق مورد بازسازی قرار گرفت.برخی معتقدند قبر ابن فهد در حله بوده و قبری که در کربلا به وی نسبت داده شده در واقع متعلق به ابن فهد احسائی است.
جمال الدین ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد اسدی حلی، معروف به ابن فهد حلی، از علمای بزرگ شیعه در نیمه دوم قرن هشتم و نیمه اول قرن نهم هجری است.
اساتید ابن فهد
از جمله اساتید ابن فهد و علمایی که او از آنها روایت کرده است، می توان از شخصیت های زیر نام برد: احمد بن عبدالله، معروف به ابن متوّج بحرانی، بهاءالدین علی بن عبدالکریم بن عبدالحمید نیلی نسابه، نظام الدین علی بن محمد بن عبدالحمید نیلی، ظهیرالدین علی بن یوسف بن عبدالجلیل نیلی، جلال الدین عبدالله بن شرف شاه، ضیاءالدین ابوالحسن علی بن محمد بن مکی (فرزند شهید اول) و فاضل مقداد سیوری.
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعة، ج۴، ص۱۰.
بسیاری از علما نزد او شاگردی نموده یا از وی روایت، نقل کرده اند که از آن جمله اند: احمد بن محمد بحرانی، ابن راشد قطیفی، علی بن هلال جزائری، ظهیرالدین بن علی عیناثی عاملی، عبدالسمیع بن فیاض اسدی، شیخ مفلح بن حسین صیمری، عزالدین حسن بن احمد مارونی عاملی، شمس الدین بن عزالدین حسنی و سیدمحمد بن فلاح موسوی حویزی، معروف به «مشعشع».
جمعی از نویسندگان، گلشن ابرار، ج۱، ص۱۶۱.
...