ابن فلوس

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ فَلّوس ، ابوطاهر (ابوالفضل ) شرف الدین (شمس الدین ) اسماعیل بن ابراهیم بن غازی بن محمد نمی ری (شیبانی ) ماردینی ، ریاضی دان ، فقیه و محدث حنفی مذهب ایرانی الاصل می باشد.
نیای او غازی ابن محمد اصلاً اهل شیراز بود و به موصل کوچید و سپس در الرُّ ها منصب قضا یافت . پسرش ابراهیم نیز در دمشق نیابت قضا داشت . ابن فلوس در ۵۴۴ق /۱۱۴۹م در ماردین زاده شد برخی از نویسندگان تولد او را در ۵۹۳ یا ۵۹۴ق ذکر کرده اند. که به نظر درست نمی آید.
تحصیلات
به هر حال ابن فلوس در دمشق به تحصیل علم پرداخت . فقه را بر مذهب حنفی فراگرفت و از اصحاب ابوطاهر سلفی و کسانی چون یوسف بن معالی البزار (د ۵۹۲ق ) و هبةالله بن محمد شیرازی (د ۵۷۸ق ) حدیث شنید. بنابراین پیداست که با توجه به سنوات درگذشت این دو تن ، سالهای ۵۹۳ یا ۵۹۴ که برای تولد ابن فلوس ذکر کرده اند، نمی تواند درست باشد. ابن فلوس همچنین مدتی در مصر به تحصیل علوم قرآن و حدیث مشغول شد و در آن علوم دستی قوی یافت . از استادان وی در این علوم ، و نیز در طب و منطق و خاصه ریاضیات که در آن چیره دست بود، آگاهی نداریم ، چنانکه دانسته نیست در چه زمانی به عنوان قاضی حنفی به نیابت از قاضی ابن زکی منصوب شد.
فعالیت های علمی
ابن فلوس در مدرسه فخریه برای حنفیان تدریس می کرد و از جمله مدرسان مدرسه عزالدین نیز به شمار می رفت . اما مهم ترین شغل علمی او نظارت بر مدرسه طرخانیه دمشق و تدریس در آنجا بود. ابوطاهر در همین منصب بود که الملک المعظم عیسی ، سلطان ایوبی دمشق (حک ۶۱۵ -۴۲۴ق ) از او خواست تا به حلّیت شراب خرما و انار فتوا دهد و چون نپذیرفت ، وی را از طرخانیه اخراج کرد. ابن فلوس پس از آن خانه نشین شد و در آنجا تا هنگام مرگ به تدریس و افتاء روزگار می گذرانید.
وفات
...

پیشنهاد کاربران

بپرس