ابن فرضی

[ویکی فقه] اِبْن ِ فَرَضی ، ابوالولید (یا ابومحمد) عبدالله بن محمد بن یوسف ابن نصر ازدی (۳۵۱-۴۰۳ق / ۹۶۲-۱۰۱۲م )، مورخ ، ادیب ، محدث و قاضی مالکی مذهب اندلس است .
نیای وی یوسف بن نصر از مردم استجه بود که سپس در قرطبه مسکن گزید و پسرش محمد ( جمادی الاخر ۳۶۵ق/ فوریه ۹۷۶م، پدر ابن فرضی ، در همان جا به تحصیل علم پرداخت و در حساب و فرائض چندان مهارت یافت که او را بدان علم منسوب کردند و فرضی نامیدند.
اساتید
ابن فرضی در قرطبه متولد شد و دوران رشد و جوانی خود را همان جا سپری کرد و نزد عالمانی چون محمد بن یحیی معروف به ابن خرّاز، محمد بن ابی دُلَیم ، ابوزکریا یحیی بن مالک بن عائذ، ابوایوب سلیمان بن ایوب و ابوعبدالله محمد بن احمد، معروف به ابن فخّار دانش آموخت (۱۹۲ در ۳۸۲ق / ۹۹۲م به قصد حج از اندلس خارج شد. در مکه نیز به تحصیل نزد استادان آنجا پرداخت و از ابویعقوب یوسف بن احمد بن یوسف بن دخیل صیدلانی و ابوالحسن علی بن عبدالله بن جَهضم حدیث شنید. آنگاه به مصر رفت و در آن جا نزد کسانی مانند ابومحمد ابن الضرار و ابوبکر احمد بن محمد بن اسماعیل مهندس شاگردی کرد و در راه بازگشت به اندلس ، یک چند در قیروان ماند و از ابومحمد ابن ابی زید فقیه ، ابوجعفر احمد بن دَحمون و ابوالحسن علی بن محمد بن خلف ، معروف به قابسی بهره گرفت و سرانجام به اندلس بازگشت .
شاگردان
به نظر می رسد که ابن فرضی پس از بازگشت نیز دست از تحصیل برنداشت و برخی دیگر از استادان و مشایخ او در اندلس که نام آنان باقی مانده است ، احتمالاً مربوط به دوره دوم زندگی علمی او در اندلس بوده اند. وی در این دوره همچنین به تدریس و املای حدیث و تألیف پرداخت و کسانی چون پسرش ابوبکر مصعب ، ابوعمر یوسف بن عبدالله بن عبدالبر، ابن حزم که از او با عنوان «شیخنا» یاد کرده و محمد بن احمد بن مهلب از جمله شاگردان او به شمار می روند.
شغل دولتی
...