ابن عَمید، ابوالفضل ( ـ۳۶۰ق)
(یا: ابن العمید؛ شهرت ابوالفضل محمّد بن حُسین) ادیب ، دبیر ووزیر آل بویه. پسر، ابوعبدالله حسین بن محمد عمید بود و در ۳۲۸ق، به وزارت رکن الدولۀ دیلمی ، امیر آل بویه (۳۳۵ـ۳۶۶ق) رسید. وی در ۳۳۷ق، همراه علی بن کامه، سردار رکن الدوله ، به آمل رفت و این شهر را از الثائر بالله علوی باز گرفت . به هنگام حملۀ منصور بن قراتکین ، سپهسالار سامانی ، به بلاد جبل ، ابن عمید در کنار رکن الدوله کوشش بسیار کرد. وی سپس برای یاری عضدالدوله ، پسر رکن الدوله و حاکم فارس ، در اَرَّجان مستقر شد. در ۳۴۴ق، اصفهان را از محمد بن ماکان، سردار سامانیان، باز پس گرفت و در سال بعد شورش بلکا دیلمی را، بر ضد عضدالدوله در فارس ، سرکوب کرد و بعد در حدود ۳۵۵ق، در ری به رکن الدوله پیوست . آنگاه در مأموریتی به آذربایجان رفت . وی در صفر ۳۶۰ق، هنگامی که عازم جنگ با حسنویه کُرد بود، در همدان درگذشت . ابوالفضل ابن عمید با تدبیر و سیاست ، امور دیوانی و کشوری آل بویه را سامان داد و در حفظ دولت آنان کوشید. وی در ادبیات عرب به ویژه نثر چندان بلیغ و چیره دست بود که گفته اند کتابت به وی پایان یافت . او سبکی نو در نثر عربی پدید آورد که از ویژگی های آن به کارگیری وسیع سجع و صنایع بدیعی است . رسایل ابن عمید در آن روزگاران در دفتری گردآوری شده بود. صاحب ابن عباد شاگرد و ستایشگر او بود. ابن عمید در فلسفه و ریاضیات و نجوم و برخی شاخه های علوم طبیعی نیز آگاهی داشت و هم دانشمندان و نویسندگان را تشویق می کرد. وی کتابخانه ای بزرگ داشت که ابوعلی مسکویۀ رازی کتاب دار آن بود.
(یا: ابن العمید؛ شهرت ابوالفضل محمّد بن حُسین) ادیب ، دبیر ووزیر آل بویه. پسر، ابوعبدالله حسین بن محمد عمید بود و در ۳۲۸ق، به وزارت رکن الدولۀ دیلمی ، امیر آل بویه (۳۳۵ـ۳۶۶ق) رسید. وی در ۳۳۷ق، همراه علی بن کامه، سردار رکن الدوله ، به آمل رفت و این شهر را از الثائر بالله علوی باز گرفت . به هنگام حملۀ منصور بن قراتکین ، سپهسالار سامانی ، به بلاد جبل ، ابن عمید در کنار رکن الدوله کوشش بسیار کرد. وی سپس برای یاری عضدالدوله ، پسر رکن الدوله و حاکم فارس ، در اَرَّجان مستقر شد. در ۳۴۴ق، اصفهان را از محمد بن ماکان، سردار سامانیان، باز پس گرفت و در سال بعد شورش بلکا دیلمی را، بر ضد عضدالدوله در فارس ، سرکوب کرد و بعد در حدود ۳۵۵ق، در ری به رکن الدوله پیوست . آنگاه در مأموریتی به آذربایجان رفت . وی در صفر ۳۶۰ق، هنگامی که عازم جنگ با حسنویه کُرد بود، در همدان درگذشت . ابوالفضل ابن عمید با تدبیر و سیاست ، امور دیوانی و کشوری آل بویه را سامان داد و در حفظ دولت آنان کوشید. وی در ادبیات عرب به ویژه نثر چندان بلیغ و چیره دست بود که گفته اند کتابت به وی پایان یافت . او سبکی نو در نثر عربی پدید آورد که از ویژگی های آن به کارگیری وسیع سجع و صنایع بدیعی است . رسایل ابن عمید در آن روزگاران در دفتری گردآوری شده بود. صاحب ابن عباد شاگرد و ستایشگر او بود. ابن عمید در فلسفه و ریاضیات و نجوم و برخی شاخه های علوم طبیعی نیز آگاهی داشت و هم دانشمندان و نویسندگان را تشویق می کرد. وی کتابخانه ای بزرگ داشت که ابوعلی مسکویۀ رازی کتاب دار آن بود.
wikijoo: ابن_عمید،_ابوالفضل_(_ـ۳۶۰ق)