ابن عات ابوعمر احمد بن هارون نفزی

[ویکی فقه] اِبْن ِ عات ، ابوعمر، احمد بن هارون بن احمد جعفر بن عات نَفْزی (۵۴۲ -۶۰۹ق /۱۱۴۷-۱۲۱۲م )، فقیه مالکی ، محدث ، ادیب و مورخ اندلسی است.
او در روز جمعه ۵ شوال در نَفْزَه از شهرهای اندلس متولد شد. مقدمات علوم را نزد پدر و اساتید دیگر آموخت . در جوانی به مصر رفت و پس از آن حج گزارد، در مکه نزد استادانی حدیث آموخت و از چند تن از آنان اجازه روایت گرفت و در فقه و حدیث و ادب و تاریخ به درجه ای رفیع رسید. وی در پایان عمر برای جهاد به زادگاه خویش بازگشت و در جنگ میان مسیحیان و مسلمانان در اندلس که به «واقعه عقاب » معروف است ، ناپدید شد.
ابن ابار، محمد، التکملة لکتاب الصله، ج۱، ص۱۰۱-۱۰۲، قاهره ، ۱۹۵۶م .
معلمان او افزون بر پدرش ، ابوالحسن بن محمد بن هذیل ، ابوعبدالله ابن سَعاده ، ابوبکر ابن بَیْبَش ، ابوعبدالله ابن عبدالرحیم ، ابوالحسن ابن عبدالعزیز حافظ، ابوطاهر سلفی ، ابوعبدالله ابن حَضْرمی ، ابوطاهر عوف و ابوطاهر ابن عثمانی بوده اند.بسیاری از شیوخ محدثان از او حدیث نقل کرده اند، مانند احمد بن محمد وهب بکری از اهالی شاطبه،
ابن ابار، محمد، التکملة لکتاب الصله، ج۱، ص۱۲۴، قاهره ، ۱۹۵۶م .
وی در سلامت نفس و گفتار نیکو و حسن روایت و درایت ، زبانزد خاص و عام بود.
ابن فرحون ابراهیم ، الدیباج المذهب ، ج۱، ص۵۹ -۶۰، قاهره ، ۱۳۵۱ق .
...