ابن شبه

[ویکی فقه] اِبْن ِ شَبّه ، ابوزید، عمر بن شبه بن عبیده بن زید نُمیری (۱۷۳- ۲۶۳ق /۷۸۹ -۸۷۷م )، ادیب ، شاعر، راوی ِ اخبار و احادیث بود.
«شبّه » لقب پدر او بود که گویند از ترانه رجز گونه ای که مادرش در کودکی برای وی می خوانده ، اخذ شده است . ابن شبّه ظاهراً در بصره به دنیا آمد، ولی مدتی از دوران کودکی خود را در عبّادان ( آبادان ) گذراند.
تحصیلات
وی ادب و اخبار عرب را ابتدا از پدر و سپس از استادان بزرگی چون ابوعُبیده مَعْمَر بن مثنّی و اصمعی و محمد بن بشار بن بُرد فراگرفت .پس از آن برای استماع و جمع حدیث راهی بغداد شد و در آن جا از کسانی چون عبدالوهاب ثقفی و محمد بن جعفر غندر و محمد بن ابی عَدی و علی بن عاصم نقل حدیث کرد و به زودی یکی از بزرگ ترین محدثان و آگاهان به اخبار و ادب عربی گردید، چندانکه تاریخ نگارانی مانند طبری و محدثانی چون ابن ماجه از او روایت کرده اند. و دارقطنی او را ثقه دانسته اند.
تلاش برای جمع آوری اخبار و اشعار
ابن شبّه را می توان یکی از پیشاهنگان نهضت جمع و تدوین اخبار و نوادر عرب که تقریباً از اواسط قرن دوم هجری با تلاش کسانی چون ابوعبیده و اصمعی شروع شده و در زمان او شکل جدی تر و جدیدتری به خود گرفته بود، به شمار آورد.او و کسانی چون زبیر بن بَکّار به جمع آوری شعر و اخبار کهن عرب که بیم فراموشی و نابودی آن ها می رفت ، همت گماشتند و بدین سان گنجینة بزرگی از آثار گذشتگان را فراهم آوردند.
اقتباس بزرگان از آثار
...