[ویکی فقه] اِبْن ِ زاغونی ، ابوالحسن علی بن عبیدالله بن نصر بن سری (۴۵۵- محرم ۵۲۷ق /۱۰۶۳- نوامبر ۱۱۳۲م )، محدث ، متکلم ، واعظ، مورخ و فقیه حنبلی مذهب است.
علت شهرت وی به ابن زاغونی نسبت او به روستایی از توابع بغداد به نام زاغونی است. ابن تغری بردی سال وفات وی را ۵۲۶ق ثبت کرده است. از شرح زندگی وی چیز مهمی دانسته نیست .
اساتید
درباره او همین قدر می دانیم که نزد ابومحمد صریفینی ، ابوالحسین بن نقوّز، ابوالغنائم ابن مأمون ، ابوالقاسم ابن بُسری ، ابومحمد ابن عبدالله بن عطاء هروی ، ابومحمد ابن هَزارمَرْد و دیگران به استماع حدیث پرداخت. و ذهبی و ابن رجب به وثاقت و صحت سماع وی تصریح نموده اند. فقه را نزد ابوعلی یعقوب بَرْزَبانی (د ۴۸۶ق ) فراگرفت و سرآمد فقیهان عصر خویش گردید، تا آنجاکه ذهبی او را شیخ حنابله خوانده است.
ویژگی ها
او در فقه حنبلی دارای آرائی شاذ بود که ابن رجب به برخی از آن ها اشاره کرده است. وی به سبب بعضی عقاید کلامی خود که از افکار معتزله نشأت می گرفت به بدعت گذاری متهم شده است . ابن زاغونی از قرائات قرآن و نحو و لغت آگاه بوده. ذوق ادبی نیز داشته است ، چه ابن تغری بردی او را شاعر خوانده و ابن جوزی او را خطیب دانسته است .
شاگردان
...
علت شهرت وی به ابن زاغونی نسبت او به روستایی از توابع بغداد به نام زاغونی است. ابن تغری بردی سال وفات وی را ۵۲۶ق ثبت کرده است. از شرح زندگی وی چیز مهمی دانسته نیست .
اساتید
درباره او همین قدر می دانیم که نزد ابومحمد صریفینی ، ابوالحسین بن نقوّز، ابوالغنائم ابن مأمون ، ابوالقاسم ابن بُسری ، ابومحمد ابن عبدالله بن عطاء هروی ، ابومحمد ابن هَزارمَرْد و دیگران به استماع حدیث پرداخت. و ذهبی و ابن رجب به وثاقت و صحت سماع وی تصریح نموده اند. فقه را نزد ابوعلی یعقوب بَرْزَبانی (د ۴۸۶ق ) فراگرفت و سرآمد فقیهان عصر خویش گردید، تا آنجاکه ذهبی او را شیخ حنابله خوانده است.
ویژگی ها
او در فقه حنبلی دارای آرائی شاذ بود که ابن رجب به برخی از آن ها اشاره کرده است. وی به سبب بعضی عقاید کلامی خود که از افکار معتزله نشأت می گرفت به بدعت گذاری متهم شده است . ابن زاغونی از قرائات قرآن و نحو و لغت آگاه بوده. ذوق ادبی نیز داشته است ، چه ابن تغری بردی او را شاعر خوانده و ابن جوزی او را خطیب دانسته است .
شاگردان
...
wikifeqh: ابن_زاغونی