ابن رطبی

لغت نامه دهخدا

ابن رطبی. [ اِ ن ُرُ طَ ] ( اِخ ) رجوع به ابراهیم بن عبداﷲ رطبی شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبن رُطَبی ، فقیه شافعی ، قاضی و محتسب بغداد در روزگار مسترشد بالله بود.
ابن رُطَبی ، یا ابن رَطَبی ، ابوالعباس احمد بن سلامة بن عُبیدالله (یا عبدالله ) بن مخلد بجلی کرخی (۴۶۰- ۵۲۷ق /۱۰۶۸-۱۳۳م )، فقیه شافعی ، قاضی و محتسب بغداد در روزگار مسترشد بالله ، بیست ونهمین خلیفه عباسی .
محل تولد
وی اهل کرخ جُدّان (کرخ یعقوبا) جایی نزدیک خانقین عراق بود.
اساتید
نخست نزد شیخ ابواسحاق ابراهیم شیرازی ، ابونصر بن صباغ و شیخ ابوبکر چاچی به تحصیل پرداخت . سپس به اصفهان رفت و از امام ابوبکر محمد بن ثابت خجندی ، مدّرس نظامیه آن شهر، فقه و حدیث آموخت و برای شنیدن حدیث محضر بسیاری دیگر از بزرگان عصر خود، از جمله ابوالقاسم بُسری و ابونصر زینبی را درک کرد.
مناصب دولتی
...

پیشنهاد کاربران

بپرس