[ویکی فقه] آلِ ابی جامع، خاندانی از عالمان دینی شیعه در عراق و لبنان و ایران در سده ۱۰ و ۱۱ق/۱۶ و ۱۷م بوده که مؤسس آل ابی جامع، شهاب الدین یا جمال الدین احمد بن محمد، معروف به ابن ابی جامع می باشد.
احمد بن محمد، شهاب الدین یا جمال الدین معروف به ابن ابی جامع (د ۹۲۸ق/۱۵۲۲م)،
محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۲۱۲.
وی از شیخ احمد بن بیضائی و محقق کَرَکی اجازه روایت داشته است.
عباس قمی، الکنی و الالقاب، ج۱، ص۱۹۱، تهران، ۱۳۹۷ق.
از احمد تفسیری به نام الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بازمانده که به ایجاز نوشته شده است. به گفته آقابزرگ نسخه ای از آن در کتابخانه خوانساری (در دو جلد)، نسخه دیگر دیگر در کتابخانه شیخ علی کاشف الغطاء، دیگری در کتابخانه شیخ محمد امین در کاظمین (به خط محمد بن نصار، کتابت ۱۱۱۸ق/۱۷۰۶م)، دیگری در کتابخانه شیخ عبدالله مامقانی (کتابت ۱۱۲۰ق/۱۷۰۸م)، دیگری در میان کتاب های سیدصافی (به خط ابراهیم بن احمد بن علوان بن بشاره کعبی جلالی قپانی) که از روی نسخه های اصلی به خط مؤلف در ۱۱۲۵ق/۱۷۱۳م استنساخ شده و نسخه ای در کتابخانه قاسم محیی الدین (به خط حسین بن باقی بن مظفر جزایری صیمری، کتابت ۱۲۰۷ق/۱۷۹۳م) موجود است.
احمد بن محمد، شهاب الدین یا جمال الدین معروف به ابن ابی جامع (د ۹۲۸ق/۱۵۲۲م)،
محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۲۱۲.
وی از شیخ احمد بن بیضائی و محقق کَرَکی اجازه روایت داشته است.
عباس قمی، الکنی و الالقاب، ج۱، ص۱۹۱، تهران، ۱۳۹۷ق.
از احمد تفسیری به نام الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بازمانده که به ایجاز نوشته شده است. به گفته آقابزرگ نسخه ای از آن در کتابخانه خوانساری (در دو جلد)، نسخه دیگر دیگر در کتابخانه شیخ علی کاشف الغطاء، دیگری در کتابخانه شیخ محمد امین در کاظمین (به خط محمد بن نصار، کتابت ۱۱۱۸ق/۱۷۰۶م)، دیگری در کتابخانه شیخ عبدالله مامقانی (کتابت ۱۱۲۰ق/۱۷۰۸م)، دیگری در میان کتاب های سیدصافی (به خط ابراهیم بن احمد بن علوان بن بشاره کعبی جلالی قپانی) که از روی نسخه های اصلی به خط مؤلف در ۱۱۲۵ق/۱۷۱۳م استنساخ شده و نسخه ای در کتابخانه قاسم محیی الدین (به خط حسین بن باقی بن مظفر جزایری صیمری، کتابت ۱۲۰۷ق/۱۷۹۳م) موجود است.
wikifeqh: ابن _ابی_جامع_شهاب الدین_احمد_بن_ محمد