[ویکی فقه] آلِ ابی جامع، خاندانی از عالمان دینی شیعه در عراق و لبنان و ایران در سده ۱۰ و ۱۱ق/۱۶ و ۱۷م است. یکی از شخصیت های این خاندان، حسین بن محیی الدین، می باشد.
حسین بن محیی الدین، فقیه، محدث، شاعر و ادیب بود و از پدرش اجازه روایت داشته است.
سیدمحسن امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۱۶۸، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.
تألیفات او عبارتند: ۱. شرح قواعد العلامه؛
محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱۴، ص۱۹.
۱. ↑ سیدمحسن امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۱۶۸، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.
...
حسین بن محیی الدین، فقیه، محدث، شاعر و ادیب بود و از پدرش اجازه روایت داشته است.
سیدمحسن امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۱۶۸، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.
تألیفات او عبارتند: ۱. شرح قواعد العلامه؛
محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱۴، ص۱۹.
۱. ↑ سیدمحسن امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۱۶۸، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.
...
wikifeqh: ابن_ابی _جامع_حسین _بن_ محیی _الدین