ابن ابی الفیاض ابوبکر احمد بن سعید

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَبی الْفَیّاض ، ابوبکر، احمد بن سعید بن محمد بن ابی الفیاض ، معروف به ابن الغَشّاء (ح ۳۷۹-۴۵۹ق /۹۸۹-۱۰۶۷م )، فقیه و مورخ اواخر دوره امویان و اوایل دوره ملوک الطوایفی اندلس است.
از جزئیات زندگی ابن ابی الفیاض اطلاعی در دست نیست .تنها می دانیم که در اِسْتِجّه در جنوب غربی قُرطبه به دنیا آمد و در جوانی نزد یوسف بن عَمْروس استجی درس خواند و سپس به اَلمَریّة رفت و از محضر استادانی چون ابوعمر طَلَمَنکی و ابوعمر بن عَفیف و مُهَلّب بن ابی صُفْرة و دیگران بهره گرفت
ابن بشکوال ، خلف، الصلة، قاهره ، ۱۹۶۶م ، ج۱، ص۶۰.
ابن ابی الفیاض در عصری پرتلاطم می زیست : ۲۴ ساله بود که دوره پرآشوب «فتنه » پیش آمد، حکومت خاندان عامری فرو ریخت ، خلافت مرکزی از میان رفت و دوره معروف به ملوک الطوایف در تاریخ اندلس آغاز شد.او که خود شاهد همه این آشوب ها و فراز و نشیب های تاریخ بود، گزارش گر مستقیم آن ها نیز شد.
آشنایی با مورخان بزرگ
با مرد بزرگی چون ابن حزم و شاید با ابن حیّان و عُذری هم نشین بود.روایتی که او مستقیماً از ابن حزم درباره منصور بن ابی عامر نقل کرده ، نشان گر ارتباط و مجالست وی با ابن حزم است ، گرچه روشن نیست که این ارتباط کی و در کجا برقرار شده است
ابن خطیب ، اعمال الاعلام، به کوشش لوی پرووانسال ، بیروت ، ۱۹۵۶م ، ج۱، ص۷۷-۷۸.
...