ابن ابی البیان داوود

دانشنامه آزاد فارسی

ابن ابی البَیان، داوود (اسپانیا ۵۵۶ـ۶۴۰ق)
(مکنّی به: ابوالفضل و ملقّب به: سدیدالدین) پزشک و داروساز یهودی که در خانواده ای متموّل به دنیا آمد. به فلسطین رفت و چند سال بعد به سبب شرایط بد اقتصادی آن دیار به مصر رفت. حدود ۴۰ سال در مصر زندگی کرد. ابن ابی البیان پزشکی را نزد هبة الله بن جمیع یهودی و ابوالفضل بن نافذ فراگرفت. از نظریات جالینوس در طبّ اطلاع کافی داشت و دانشی قوی در زمینۀ شناخت ادویۀ مفرده و مرکّبه داشت. چندی نیز پزشک ملک عادل، ابابکر بن ایّوب بوده است. عمدۀ طبابت او در بیمارستان ناصری قاهره بود. و در آن زمان ابن ابی اصیبعه شاگرد و همکار او بوده است. ابن ابی البیان در پایان عمر دچار ضعف بینایی گشت. کتاب اقراباذین متعلّق به اوست. این کتاب را ابن ابی اصیبعه نزد او خوانده و به راهنمایی او آن را تصحیح کرده است. او در این کتاب، نام ادویۀ گوناگون رایج در بیمارستان ها و داروخانه های مصر، عراق و شام را آورده است. در برخی آثار، از این کتاب با نام دستورالادویة المرکبة یاد شده است. از دیگر آثار او رسالۀ المجرّبات است که کوهین، عطّار و پزشک یهودی معاصر ابن ابی البیان، آن را تنظیم و با نام منهاج الرّکان نگاشته است. کتاب تعالیق علی کتاب العلل و الاعراض لجالینوس نیز از اوست که هنوز ردّی از آن یافته نشده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس