آبشش ماهی. آبشُشِ ماهی تقریباً در همۀ ماهی ها، محل اصلی تبادل گازها هستند. آبشش ماهی از کمان های استخوانی یا غضروفی سفت تشکیل شده و توسط جمجمه آبششی محافظت می شود.
بیشتر ماهی ها تبادل گازی را با استفاده از آبشش هایی که در دو سوی حلق ( گلوی ) آن ها قرار گرفته، انجام می دهند. آبشش ها بافت هایی هستند که به نخ های کوتاهی شبیه اند. این نخ ها سازه هایی پروتئینی هستند به نام رشته. این رشته ها کارکردهای مختلف زیادی دارند که شامل انتقال یون و تبادل اکسیژن، دی اکسید کربن، اسید و آمونیاک می شود. [ ۱] [ ۲] هر رشته حاوی شبکه ای از مویرگ ها است که سطح بزرگی را برای تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن فراهم می کند.
ماهی ها، تبادل گاز را از طریق رد کردن آب پراکسیژن از دهان خود و پمپ کردن آن از میان آبشش ها انجام می دهند. در برخی ماهی ها خون مویرگ ها در جهت عکس آب جریان می یابد و باعث تبادل متقابل می شود. آبشش ها آب کم اکسیژن را از روزنه هایی در دو سوی حلق به بیرون می فرستند. برخی ماهی ها نظیر کوسه و مکنده ماهی روزنه های آبششی پرشماری دارند. اما ماهیان استخوانی تنها یک روزنه در هر طرف خود دارند. این روزنه ها در زیر استخوان محافظی به نام سرپوش پنهان شده اند.
پرباله ماهیان نوجوان آبشش های بیرونی دارند. این شاخصه ای بسیار ابتدایی است که در دوزیستان در مرحله لاروی هم دیده می شود.
آبشش ها تقریباً در تمام ماهیان، محل اصلی تبادل گازها هستند. آن ها از کمانهای استخوانی با غضروفی تشکیل شده اند که زوجهایی از رشته های آبششی به آن ها اتصال دارند. تعداد زیادی تیغه های ریز به صورت برآمدگیهایی در دو طرف رشته ها قرار گرفته اند و محلهای اصلی تبادل گاز به حساب می آیند با این وجود، تمام جریان خون آبشش ها به سمت تیغه ها جریان نمی یابد.
مجاری خونی قاعده ای غیر تنفسی یا سینوس های سیاهرگی لنفی، بخش قابل ملاحظه ای از خون اّبششی را منتقل می کنند. تیغه ها از یاخته های پوششی نازک در خارج و غشاهای پایه نازک به همراه سلول های پیلار پشتیبان در داخل تشکیل شده اند. ماهیها با افزایش تیغه ها و نزدیکتر کردن فاصله بین آن ها و افزایش طول تیغه ها، ناحیه سطحی آب شش ها را افزایش می دهند. جمجمه آبششی یک ردیف کمان که در اطراف ناحیه حلق شکل می گیرد، با جمجمه عصبی در ارتباط است. وظیفه این کمانها حفاظت از آب شش ها می باشد. در ماهیها بیشتر کمانها تغییر یافته اند و وظایف دیگری را بر عهده دارند. در ماهیان زنده، کمان قدامی را کمان زیرواره ای ( ماندیبولار ) می نامند زیرا در تشکیل فک تحتانی و فک فوقانی مشارکت دارد. اجزای تحتانی کمان آرواره پایین ( ماندیبولار ) را غضروف های زیرواره ای یا غضروف مکل می نامند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبیشتر ماهی ها تبادل گازی را با استفاده از آبشش هایی که در دو سوی حلق ( گلوی ) آن ها قرار گرفته، انجام می دهند. آبشش ها بافت هایی هستند که به نخ های کوتاهی شبیه اند. این نخ ها سازه هایی پروتئینی هستند به نام رشته. این رشته ها کارکردهای مختلف زیادی دارند که شامل انتقال یون و تبادل اکسیژن، دی اکسید کربن، اسید و آمونیاک می شود. [ ۱] [ ۲] هر رشته حاوی شبکه ای از مویرگ ها است که سطح بزرگی را برای تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن فراهم می کند.
ماهی ها، تبادل گاز را از طریق رد کردن آب پراکسیژن از دهان خود و پمپ کردن آن از میان آبشش ها انجام می دهند. در برخی ماهی ها خون مویرگ ها در جهت عکس آب جریان می یابد و باعث تبادل متقابل می شود. آبشش ها آب کم اکسیژن را از روزنه هایی در دو سوی حلق به بیرون می فرستند. برخی ماهی ها نظیر کوسه و مکنده ماهی روزنه های آبششی پرشماری دارند. اما ماهیان استخوانی تنها یک روزنه در هر طرف خود دارند. این روزنه ها در زیر استخوان محافظی به نام سرپوش پنهان شده اند.
پرباله ماهیان نوجوان آبشش های بیرونی دارند. این شاخصه ای بسیار ابتدایی است که در دوزیستان در مرحله لاروی هم دیده می شود.
آبشش ها تقریباً در تمام ماهیان، محل اصلی تبادل گازها هستند. آن ها از کمانهای استخوانی با غضروفی تشکیل شده اند که زوجهایی از رشته های آبششی به آن ها اتصال دارند. تعداد زیادی تیغه های ریز به صورت برآمدگیهایی در دو طرف رشته ها قرار گرفته اند و محلهای اصلی تبادل گاز به حساب می آیند با این وجود، تمام جریان خون آبشش ها به سمت تیغه ها جریان نمی یابد.
مجاری خونی قاعده ای غیر تنفسی یا سینوس های سیاهرگی لنفی، بخش قابل ملاحظه ای از خون اّبششی را منتقل می کنند. تیغه ها از یاخته های پوششی نازک در خارج و غشاهای پایه نازک به همراه سلول های پیلار پشتیبان در داخل تشکیل شده اند. ماهیها با افزایش تیغه ها و نزدیکتر کردن فاصله بین آن ها و افزایش طول تیغه ها، ناحیه سطحی آب شش ها را افزایش می دهند. جمجمه آبششی یک ردیف کمان که در اطراف ناحیه حلق شکل می گیرد، با جمجمه عصبی در ارتباط است. وظیفه این کمانها حفاظت از آب شش ها می باشد. در ماهیها بیشتر کمانها تغییر یافته اند و وظایف دیگری را بر عهده دارند. در ماهیان زنده، کمان قدامی را کمان زیرواره ای ( ماندیبولار ) می نامند زیرا در تشکیل فک تحتانی و فک فوقانی مشارکت دارد. اجزای تحتانی کمان آرواره پایین ( ماندیبولار ) را غضروف های زیرواره ای یا غضروف مکل می نامند.
wiki: آبشش ماهی