ابرنواخترهای نوع یکم بی و یکم سی ( به انگلیسی: Type Ib and Ic supernovae ) در دستهٔ ابرنواخترهایی قرار می گیرد که به دلیل رُمبش مغزهٔ ستاره های سنگین ایجاد می شوند. این ستاره ها پوشهٔ بیرونی هیدروژنی خود را افشانده یا از بین برده اند و در مقایسه با طیف ابرنواختر نوع یکم ای، خطوط جذبی سیلیکون را کم دارند. چنین انگاشته می شود که در مقایسه با نوع یکم بی، ابرنواخترهای نوع یکم سی، مقدار بیش تری از پوشهٔ آغازین خود را از دست داده باشند که شامل بیش تر هلیوم شان هم می شود. معمولاً از این دو نوع به عنوان ابرنواخترهای مغزه رُمبیدهٔ لخت یاد می شود.
وقتی یک ابرنواختر رصد ( نپاهیده ) شد، می توان آن را بنابر رویهٔ مینکوفسکی - تسوئیکی دسته بندی کرد. این دسته ( کتاگر ) بر مبنای خطوط جذبی ای است که در طیفش نمایان می شود. [ ۴] یک ابرنواختر ابتدا بر مبنای این که نوع یک هست یا نوع دو دسته بندی می شود، بعد بر مبنای ویژگی های مشخص تری زیر - کتاگُریده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوقتی یک ابرنواختر رصد ( نپاهیده ) شد، می توان آن را بنابر رویهٔ مینکوفسکی - تسوئیکی دسته بندی کرد. این دسته ( کتاگر ) بر مبنای خطوط جذبی ای است که در طیفش نمایان می شود. [ ۴] یک ابرنواختر ابتدا بر مبنای این که نوع یک هست یا نوع دو دسته بندی می شود، بعد بر مبنای ویژگی های مشخص تری زیر - کتاگُریده می شود.
