ابراهیم بن مالک اشتر نخعی

[ویکی فقه] اِبراهیمِ بْنِ مالِکِ اَشْتَرِ نَخَعی، ابوالنعمن (مق ۷۲ق/۶۹۱م)، سردار معروف عرب که به حمایت از مختار بن عُبَید ثَقَفی به خونخواهی حسین بن علی (علیه السلام) بر ضدّ اُمویان قیام کرد.
از زندگی ابراهیم پیش از پیوستن به مختار آگاهی دردست نیست جز آن که گفته اند در جنگ صفّین در زمرۀ یاران علی بن ابی طالب (علیه السلام) و در رکاب پدرش مالک اشتر (ﻫ م) با معاویه جنگ کرد.
نصر بن مزاحم، واقعه الصّفین، ج۱، ص۴۴۱، به کوشش عبدالسلام محمد هارون، قاهره، ۱۳۸۲ق.
در ۶۶ق/۶۸۵م مختار ثقفی که خود را نمایندۀ محمد بن حنفیّه می خواند، به خونخواهی شهدای کربلا مقدمات قیام بر ضد امویان را تدارک می دید. در این هنگام بعضی از شیعیان کوفه و طرفدار قیام مختار، به سبب شخصیت نیرومند ابراهیم و به سبب خاطره ای که از وفاداری پدرش نسبت به علی بن ابی طالب در یاد داشتند، بر آن شدند که ابراهیم را نیز به قیام فرا خوانند. ابراهیم بدان شرط که او را به فرماندهی بردارند، با درخواست آنان موافقت کرد؛ اما شیعیان یادآوری کردند که مختار ثقفی از سوی ابن حنفیّه به فرماندهی برگزیده شده است. اندکی بعد مختار خود به نزد ابراهیم رفت و نامه ای را که مدعی بود ابن حنفیّه به ابراهیم نوشته است، به او تسلیم کرد. در این نامه از ابراهیم خواسته شده بود که با مختار در قیام بر ضدّ امویان همکاری کند.
احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۵، ص۲۲۲، به کوشش ف گواتن، بغداد، مکتبه المثنی.
به هر حال میان ابراهیم و مختار توافق شد که در نیمۀ ربیع الاول ۶۶ق/اکتبر ۶۸۵م در کوفه خروج کنند، اما چون در تاریخ مذکور مقدمات آماده نشد، آغاز قیام را به پنجشنبه پس از نیمۀ همان ماه موکول کردند.
احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۵، ص۲۲۳، به کوشش ف گواتن، بغداد، مکتبه المثنی.
...