ابراهیم بن عمر بقاعی

[ویکی فقه] بِقاعی، ابوالحسن ابراهیم بن عُمر ملقب به برهان الدین، ادیب، شاعر، مورخ و مفسّر شافعی قرن نهم می باشد.
در سال ۸۰۹ در خِربَة روحا، از نواحی بِقاع، متولد شد و تا دوازده سالگی در آن جا بود.
مهاجرت بقاعی به دمشق
به گفته خودش، درسال ۸۲۱ در پی یک جنگ قبیله ای، همراه خانوادة خود، به وادی التیم مهاجرت کرد، سپس به دمشق رفت و به کسب علم پرداخت.
ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۷، ص۳۳۹ـ ۳۴۰، بیروت.
در دمشق، از کسانی مثل علی بن شمس جزری، تاج بن بهادر غرابیلی، ابن قاضی شُهبه و دیگران علم آموخت.
عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، نظم العِقیان فی اعیان الاعیان، ج۱، ص۲۴، چاپ فیلیب حتّی، نیویورک ۱۹۲۷.
...