ابراهیم بن حبیب

[ویکی فقه] اِبْراهیمِ بْنِ حَبیب، ابواسحاق ابراهیم بن حبیب بن سلیمان،
در برخی منابع نام او محمد بن ابراهیم ذکر شده
ابوریحان بیرونی، استخراج الاوتار، ص۱۲۰، حیدرآباد دکن، ۱۳۶۷ق/۱۹۴۸م.
از آغاز زندگی و چگونگی آموزش ابراهیم آگاهی نداریم و نیز دانسته نیست در چه تاریخی به دربار منصور، دومین خلیفۀ عباسی راه یافته است. همین قدر می دانیم که در ۱۴۵ق/۷۶۲م به هنگام آغاز بنای شهر بغداد، همراه نوبخت و طبری، منجمان دربار منصور، حضور داشته
یعقوبی، احمد بن واضح، البلدان، ج۱، ص۱۰، نجف، ۱۹۵۷م.
زیجی که فزاری بدین ترتیب فراهم آورد به سند هند کبیر شهرت یافت و تا دوران مأمون مورد استفادۀ منجمان اسلامی بود. بدین ترتیب پیش از ترجمۀ المجسطی به عربی، مسلمانان با مبادی ستاره شناسی یونانی از طریق ستاره شناسی هندی آشنایی یافتند. در عصر مأمون، خوارزمی همین کتاب را تلخیص کرد و این یک، سند هند نامیده شد. استفاده از کتاب سید هانتا مستلزم داشتن معلومات گسترده ای در ریاضیات بوده است و برخی دیگر از آثار باقی ماندۀ فزاری که د. پینگری در مقاله ای زیر عنوان «قطعات باقی مانده از آثار فزاری» آن ها را مورد بررسی قرار داده، نیز نشان می دهد که وی با معادلات جبری به خوبی آشنایی داشته است. پینگری تأکید می کند که زیج فزاری حاوی مطالبی دربارۀ پدیده های مورد بررسی دانشمندان یونانی بوده و می افزاید که رقمی را که وی برای محیط زمین به دست داده (۹۰۰ فرسنگ ) از هِرمِس گرفته و در این زمینه از منابع ایرانی (به احتمال قوی به پهلوی ) استفاده کرده است. علی بن سلیمان هاشمی، ستاره شناس اسلامی سدۀ ۳ق/۹م در اثر خود زیر عنوان علل الزیجات (نسخۀ خطی در کتابخانۀ بادلیان آکسفورد) تصریح می کند که فزاری تعدادی از زیجهای خود را به «فارسی» (احتمالاً پهلوی) تألیف کرده است. معروف ترین اثر فزاری، سند هند کبیر از میان رفته است.
دیگر آثار
...