ابراء در قران

[ویکی فقه] ابراء در قرآن. ابراء (از مادّه «برء») به معنای رها کردن
در اصطلاح فقهی، ابراء به انشایی انصراف دارد که نتیجه آن، ساقط کردن بدهی ثابت در ذمّه مدیون از سوی شخص طلبکار است؛ اعمّ از آن که اسقاط ما فی الذمّه با خود ابراء حاصل شود یا آن که طلبکار، ما فی الذمّه مدیون را به او تملیک کند و نتیجه آن اسقاط ما فی الذمّه باشد؛ چنانکه شهید اوّل احتمال داده است؛
شهید اول، القواعد و الفوائد، ص۲۹۱ و ۲۹۲.
ابراء بنابر تملیک، عقد است؛ ولی بنابر اسقاط می تواند عقد یا ایقاع باشد؛ همچنین بنابر تملیک، ابراء دین مجهول برای طرفین و ابراء دین مبهم و مردّد و نیز معلّق کردن ابراء، درست نیست.
القواعد و الفوائد، ص ۲۹۱و۲۹۲.
واژگان مرتبط با این مدخل در قرآن ، تصدّق و عفو و فضل است. تصدّق در سه آیه ۲۸۰ بقره
بقره/سوره۲، آیه۲۸۰.
...