ابتین

نام او در اوستا به صورت ( āθwya/آثویه ) و در سانسکریت به صورت ( آپتیه ) آمده است. در برخی از کتب اوستایی، پهلوی، عربی و فارسی نیز به شکل اثوی، اسپیان یا اثفیان آمده است که هم نام او و هم لقب خاندانش است. برخی نیز نام او را «پرگاو» نوشته اند. در لغتنامهٔ دهخدا این نام به معنای روح کامل و انسان نیکوکار آمده است. همچنین آبتین به معنای کسی است که به تعالیم زرتشت عمل می کند و خوش کردار، خوش گفتار و خوش پندار است. صاحب برهان قاطع، معنی آن را نفس کامل و نیکوکار و صاحب گفتار و کردار نیک و اسعدالسُّعَداء آورده است. آبتین نام یکی از فرماندهان و پهلوانان ایرانی نیز بوده است.