ابتدای دوران مدرن اروپا

قرون جدید پس از قرون وسطی ( سال های ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ میلادی ) ، دوره تازه ای در تاریخ اروپا پدید آمد که به قرون جدید معروف است. از حدود سال ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ میلادی را قرون جدید می گویند. علت این نامگذاری این است که در این زمان وضع مذهبی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در اروپا نسبت به قبل تغییرات مهمی کرد و عصر جدیدی در تاریخ این قاره آغاز شد. قرون جدید تقریباً هم زمان با تاریخ ایران در دوره های صفویه، افشاریه و زندیه بود.
در قرون وسطی، رهبران مسیحیت کاتولیک که در راس آن ها پاپ قرار داشت، از آموزه های عیسی فاصله گرفته بودند و در تمام امور سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی نقش مهمی داشتند. به تدریج، افکار جدیدی شکل گرفت و افرادی پیدا شدند که مخالف و معترض سلطه بی چون و چرای کلیسا و پاپ بودند و اصطلاحاتی را پیشنهاد کردند. این افراد را پروتستان، یعنی اعتراض کننده نامیدند. این تحولات باعث شکل گیری مذهب پروتستان و بروز جنگ های مذهبی شدیدی در اروپا شد.
از دیگر ویژگی های قرون جدید، پیشرفت علوم تجربی و توسعه اختراعات در اروپا بود. اروپاییان که قبلاً دانش های بسیاری از مسلمانان فرا گرفته بودند، در این زمان به دلیل تحولات فکری و فرهنگی، قدم در راه پیشرفت علمی و صنعتی نهادند. در اواخر قرون جدید ( قرن ۱۸ میلادی ) ، اختراعات صنعتی رشد یافت و ماشین ها و ابزارهای جدیدی جای کارگاه ها و وسایل دستی را گرفت. میزان تولید کالاها چند برابر شد و در نتیجه، تجارت گسترش یافت. این تحول، انقلاب صنعتی نام گرفت. با وقوع انقلاب صنعتی، توجه کشورهای اروپایی به سوی مناطقی از جهان که دارای مواد اولیه صنعتی یا بازار مصرف برای کالاهای تولید شده در اروپا بودند، جلب شد و همین امر به تدریج زمینه استعمارگری اروپاییان را فراهم کرد. اسپانیا و پرتغال اولین کشورهای استعمارگر بودند.
در قرون جدید، تغییراتی نیز در زمینه نقش مردم در سرنوشت خودشان و رابطه آن ها با حکومت ها ایجاد شد؛ مثلاً در اوایل قرن هجدهم حکومت انگلستان، از سلطنت استبدادی که در آن پادشاه همه کاره کشور بود، به سلطنت مشروطه تبدیل و دارای مجلس نمایندگان شد. در اواخر قرن هجدهم نیز ساکنان آمریکاعلیه سلطه انگلستان دست به شورش زدند و به استقلال رسیدند. هم چنین، مردم فرانسه ضد حکومت لویی شانزدهم قیام کردند و موفق به برکناری او شدند. این قیام انقلاب کبیر فرانسه نام گرفت. امپراتوری مسلمان عثمانی نیز که تا قرن هجدهم قدرتی مهم در آسیا و اروپا محسوب می شد، بر اثر توطئه و تهاجم نظامی دولت های اروپایی ضعیف شد و قسمت هایی از قلمرواش را در اروپا از دست داد.