آب فرود. به فرود یک فضاپیما یا قطعه ای از آن توسط چتر بر روی آب دریا آب فُرود[ ۱] ( به انگلیسی: Splashdown ) گفته می شود. فضاپیماهای سرنشین دار آمریکایی پیش از برنامه شاتل فضایی از این روش استفاده می کردند و سفینه های سایوز روسی و شنژو چینی نیز برای موارد اضطراری توان انجام آب فرود را دارند. تنها نمونه از آب فرود فضاپیماها در تاریخ شوروی که البته برنامه ریزی نشده بود مربوط است به فرود سایوز ۲۳. این فضاپیما بر سطح یخ زده یک دریاچه فرود آمد و فضانورد را با خطر مرگ روبه رو کرد.
خاصیت نرم آب به گونه ای است که کپسول های فضایی در مرحله پایانی فرود نیازی به ترمز فرود ندارند. روش فرود بر روی آب در برنامه های مرکوری، جمینای و آپولو ( ازجمله اسکای لب که از کپسول های آپولو استفاده می کرد ) به کار رفته است.
در پروازهای اولیه مرکوری، یک بالگرد کابلی را به کپسول فضانوردان متصل می کرد و با برداشتن این کپسول از آب، آن را به کشتی ای در نزدیکی محل می رساند. این روش پس از غرق شدن سفینه لیبرتی بل ۷ تغییر کرد. تمامی کپسول های مرکوری، جمینای و آپولو «دامن شنا» داشتند که لاستیک هایی بود که به شناور ماندنشان کمک می کرد. این کپسول های فضانوردی سپس به وسیله کشتی هایی بر روی آب یدک می شدند و با یک بالابر به عرشه کشتی آورده می شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخاصیت نرم آب به گونه ای است که کپسول های فضایی در مرحله پایانی فرود نیازی به ترمز فرود ندارند. روش فرود بر روی آب در برنامه های مرکوری، جمینای و آپولو ( ازجمله اسکای لب که از کپسول های آپولو استفاده می کرد ) به کار رفته است.
در پروازهای اولیه مرکوری، یک بالگرد کابلی را به کپسول فضانوردان متصل می کرد و با برداشتن این کپسول از آب، آن را به کشتی ای در نزدیکی محل می رساند. این روش پس از غرق شدن سفینه لیبرتی بل ۷ تغییر کرد. تمامی کپسول های مرکوری، جمینای و آپولو «دامن شنا» داشتند که لاستیک هایی بود که به شناور ماندنشان کمک می کرد. این کپسول های فضانوردی سپس به وسیله کشتی هایی بر روی آب یدک می شدند و با یک بالابر به عرشه کشتی آورده می شدند.
wiki: آب فرود