آب باله. آب باله ( انگلیسی: Stabilizer ) روتورهایی هستند که در کشتی در زیر خط آب نصب می شوند و به صورت جانبی از بدنه بیرون می آیند تا چرخش کشتی را در اثر باد یا امواج کاهش دهند. باله های فعال توسط یک سیستم کنترل ژیروسکوپی کنترل می شوند. هنگامی که ژیروسکوپ غلتیدن کشتی را حس می کند، زاویه حمله باله ها را تغییر می دهد تا برای مقابله با غلتش، نیرویی اعمال کند. آنها با کشش هیدرودینامیکی که هنگام تکان خوردن کشتی اعمال می شود، و حرکت کشتی را کاهش می دهند. این باله ها بیشتر در کشتی های اقیانوس پیما استفاده می شوند.
زمانی که کشتی در حرکت است، باله ها با تولید نیروی بالابر یا رو به پایین کار می کنند. بالابر تولید شده توسط باله ها باید در مقابل ممان چرخشی کشتی عمل کند. برای انجام این کار، از دو بال که هر کدام در زیر آب در دو طرف کشتی نصب شده است، استفاده می شود. تثبیت کننده ها می توانند:
قابل جمع شدن - همه کشتی های کروز و فری متوسط و بزرگ این قابلیت را دارند که باله ها را در فضایی در داخل بدنه جمع کنند تا از مصرف سوخت اضافی جلوگیری شود و در مواقعی که به باله ها نیازی نیست فاصله بدنه مورد *نیاز کاهش یابد.
• غیرقابل جمع شدن - در کشتی های کوچک مانند قایق های تفریحی استفاده می شود.
حرکت تثبیت کننده شبیه به حرکت هواپیماها است. برخی از انواع باله ها، به ویژه آنهایی که روی کشتی های بزرگ تر نصب می شوند، با فلپ هایی ارائه می شوند که افزایش باله را تا حدود ۱۵ درصد افزایش می دهند. کنترل تثبیت کننده نیاز به در نظر گرفتن متغیرهای متعددی دارد که به سرعت تغییر می کنند: باد، امواج، حرکت کشتی، پیش نویس، و غیره. تثبیت کننده های باله در سرعت های بالاتر بسیار کارآمدتر هستند و زمانی که کشتی تحت سرعت حداقل است، کارایی خود را از دست می دهند. راه حل های تثبیت در لنگر یا با سرعت کم شامل باله های فعال کنترل شده ( مانند سیستم تثبیت در حالت استراحت که توسط رولز رویس توسعه یافته است که برای مقابله با حرکت موج نوسان می کند ) ، و استوانه های چرخشی با استفاده از اثر مگنوس. دو سیستم آخری قابل جمع شدن هستند و به شما اجازه می دهد تا در هنگام پهلوگیری مشخصات کشتی نازک تری داشته باشید و در هنگام کروز کشش را کاهش دهید. [ ۱]
لئوپولد تاریخ تثبیت کننده را با تانک های ضد رول نصب شده بر روی کشتی های جنگی بریتانیا در پایان قرن نوزدهم آغاز می کند. یکی دیگر از فناوری های اولیه تثبیت، ژیروسکوپ ضد غلتش یا تثبیت ژیروسکوپی بود. در سال ۱۹۱۵ تثبیت کننده ژیروسکوپی بر روی ناوشکن ایالات متحده USS Worden ( DD - 16 ) نصب شد. کشتی حمل و نقل جنگ جهانی اول USS Henderson که در سال ۱۹۱۷ تکمیل شد، اولین کشتی بزرگ با تثبیت کننده های ژیروسکوپی بود. دو فلایویل ۲۵ تنی به قطر ۹ فوت داشت که در نزدیکی مرکز کشتی نصب شده بودند که با موتورهای AC 75 اسب بخار با سرعت ۱۱۰۰ دور در دقیقه می چرخیدند. جعبه های ژیروسکوپ بر روی یاتاقان های عمودی نصب شده بودند. هنگامی که یک ژیروسکوپ سنسور کوچک روی پل یک غلت را حس می کند، یک سروموتور ژیروسکوپ ها را حول یک محور عمودی در یک جهت می چرخاند تا فشردگی آنها با غلتش خنثی کند. در آزمایشات این سیستم توانست در ناآرام ترین دریاها غلتش را تا ۳ درجه کاهش دهد. برای حدود ۲۰ سال کارایی تثبیت کننده ها نامشخص بود ( تا حدی به دلیل بهبود مدیران تیراندازی ) ، و در نیروی دریایی ایالات متحده این ویژگی آزمایشی باقی ماند ( ژیروستابیلایزر در USS Osborne ( DD - 295 ) ، تثبیت کننده فعال تانک در USS Hamilton. DMS - 18 ) ) تا سال ۱۹۵۰. یکی از معروف ترین کشتی هایی که برای اولین بار از ژیروسکوپ ضد غلت استفاده کرد، کشتی مسافربری ایتالیایی SS Conte di Savoia بود که برای اولین بار در نوامبر ۱۹۳۲ حرکت کرد. این کشتی دارای سه چرخ طیار با قطر ۱۳ فوت و وزن ۱۰۸ تن بود. تثبیت کننده ژیروسکوپ به دلیل وزن و حجم کمتر با تثبیت باله جایگزین شد، اما از دهه ۱۹۹۰ مورد توجه مجدد قرار گرفت ( Seakeeper و غیره ) .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزمانی که کشتی در حرکت است، باله ها با تولید نیروی بالابر یا رو به پایین کار می کنند. بالابر تولید شده توسط باله ها باید در مقابل ممان چرخشی کشتی عمل کند. برای انجام این کار، از دو بال که هر کدام در زیر آب در دو طرف کشتی نصب شده است، استفاده می شود. تثبیت کننده ها می توانند:
قابل جمع شدن - همه کشتی های کروز و فری متوسط و بزرگ این قابلیت را دارند که باله ها را در فضایی در داخل بدنه جمع کنند تا از مصرف سوخت اضافی جلوگیری شود و در مواقعی که به باله ها نیازی نیست فاصله بدنه مورد *نیاز کاهش یابد.
• غیرقابل جمع شدن - در کشتی های کوچک مانند قایق های تفریحی استفاده می شود.
حرکت تثبیت کننده شبیه به حرکت هواپیماها است. برخی از انواع باله ها، به ویژه آنهایی که روی کشتی های بزرگ تر نصب می شوند، با فلپ هایی ارائه می شوند که افزایش باله را تا حدود ۱۵ درصد افزایش می دهند. کنترل تثبیت کننده نیاز به در نظر گرفتن متغیرهای متعددی دارد که به سرعت تغییر می کنند: باد، امواج، حرکت کشتی، پیش نویس، و غیره. تثبیت کننده های باله در سرعت های بالاتر بسیار کارآمدتر هستند و زمانی که کشتی تحت سرعت حداقل است، کارایی خود را از دست می دهند. راه حل های تثبیت در لنگر یا با سرعت کم شامل باله های فعال کنترل شده ( مانند سیستم تثبیت در حالت استراحت که توسط رولز رویس توسعه یافته است که برای مقابله با حرکت موج نوسان می کند ) ، و استوانه های چرخشی با استفاده از اثر مگنوس. دو سیستم آخری قابل جمع شدن هستند و به شما اجازه می دهد تا در هنگام پهلوگیری مشخصات کشتی نازک تری داشته باشید و در هنگام کروز کشش را کاهش دهید. [ ۱]
لئوپولد تاریخ تثبیت کننده را با تانک های ضد رول نصب شده بر روی کشتی های جنگی بریتانیا در پایان قرن نوزدهم آغاز می کند. یکی دیگر از فناوری های اولیه تثبیت، ژیروسکوپ ضد غلتش یا تثبیت ژیروسکوپی بود. در سال ۱۹۱۵ تثبیت کننده ژیروسکوپی بر روی ناوشکن ایالات متحده USS Worden ( DD - 16 ) نصب شد. کشتی حمل و نقل جنگ جهانی اول USS Henderson که در سال ۱۹۱۷ تکمیل شد، اولین کشتی بزرگ با تثبیت کننده های ژیروسکوپی بود. دو فلایویل ۲۵ تنی به قطر ۹ فوت داشت که در نزدیکی مرکز کشتی نصب شده بودند که با موتورهای AC 75 اسب بخار با سرعت ۱۱۰۰ دور در دقیقه می چرخیدند. جعبه های ژیروسکوپ بر روی یاتاقان های عمودی نصب شده بودند. هنگامی که یک ژیروسکوپ سنسور کوچک روی پل یک غلت را حس می کند، یک سروموتور ژیروسکوپ ها را حول یک محور عمودی در یک جهت می چرخاند تا فشردگی آنها با غلتش خنثی کند. در آزمایشات این سیستم توانست در ناآرام ترین دریاها غلتش را تا ۳ درجه کاهش دهد. برای حدود ۲۰ سال کارایی تثبیت کننده ها نامشخص بود ( تا حدی به دلیل بهبود مدیران تیراندازی ) ، و در نیروی دریایی ایالات متحده این ویژگی آزمایشی باقی ماند ( ژیروستابیلایزر در USS Osborne ( DD - 295 ) ، تثبیت کننده فعال تانک در USS Hamilton. DMS - 18 ) ) تا سال ۱۹۵۰. یکی از معروف ترین کشتی هایی که برای اولین بار از ژیروسکوپ ضد غلت استفاده کرد، کشتی مسافربری ایتالیایی SS Conte di Savoia بود که برای اولین بار در نوامبر ۱۹۳۲ حرکت کرد. این کشتی دارای سه چرخ طیار با قطر ۱۳ فوت و وزن ۱۰۸ تن بود. تثبیت کننده ژیروسکوپ به دلیل وزن و حجم کمتر با تثبیت باله جایگزین شد، اما از دهه ۱۹۹۰ مورد توجه مجدد قرار گرفت ( Seakeeper و غیره ) .
wiki: آب باله