آئوکتوریتاس. آئوکتوریتاس ( به لاتین: Auctoritas ) واژه ای لاتین است که ریشهٔ اصطلاح انگلیسی اتوریته می باشد. در حالی که به لحاظ تاریخی کاربرد این واژه در انگلیسی محدود به بحث های تاریخ سیاسی روم بود، پیدایش فلسفه پدیدارشناختی در سده بیستم استفاده از این واژه را گسترش داد.
در روم باستان، آئوکتوریتاس دلالت می کرد به سطح کلی اعتبار، نفوذ و توانایی ای که یک شخص در کسب پشتیبانی پیرامون اراده خود در جامعه داشت.
زنان اشرافی نیز می توانستند به درجه ای از آئوکتوریتاس دست یابند. برای نمونه، همسران، خواهران و مادران دودمان ژولیو کلودین صاحب نفوذ بالایی بر جامعه، توده ها و نظام سیاسی بودند. البته با توجه به هنجارهای جامعه روم آئوکتوریتاسِ آنان نسبت به همتایانِ مردشان با وضوح کمتری اِعمال می شد، ولی در هر حال زنان نیز دارای نفوذ و قدرتمند بودند. این موقعیت در آینده برای بانوان استفاده نشد تا این که در سلسله سورانی توسط چهار جولیای سوران ( هر چهارتن نژادسوری داشتند ) با اقتدار و نفوذی بیشتر و آشکارتر ادامه یافت. به طوری که با آئوکتوریتاس مردان برابر بود.
بر طبق گفته زبان شناس فرانسوی، امیل بنونیست، واژه Auctor ( که واژه انگلیسی author را به ما می دهد ) از فعل لاتین Augere ( زیاد کردن، [ یادداشت ۱] بزرگ کردن، [ یادداشت ۲] غنی کردن[ یادداشت ۳] ) برگرفته شده است. Auctor یعنی کسی که فعل یا وضعیت قضاییِ دیگری را تقویت می کند. [ یادداشت ۴] آقای بنونیست به طرزی بحث برانگیز از این نظریه دفاع می کند که واژه لاتین آئوکتوریتاس بر مبنای یک مفهوم الهی از قدرت بنا شده است، نه بر مبنای شخصی که در موضع قدرت قرار می گیرد.
به لحاظ سیاسی، اقتدار سنای روم[ یادداشت ۵] با آئوکتوریتاس مربوط بود و نباید با پوتستاس یا ایمپریوم ــ که مختص به کلانترها یا پلبی ها بود ــ اشتباه شود. محقق قرن نوزدهمی، تئودور مومسن، «نیروی» آئوکتوریتاس را «بیشتر از مشاوره و کمتر از فرماندهی» می داند، مشاوره ای که کسی نمی توانست آنرا نادیده گیرد. سیسرو نیز در باب تفاوت مفاهیم پوتستاس و آئوکتوریتاس چنین گفته است: «هنگامی که پوتستاس در میان مردم هست، آئوکتوریتاس هم در سنا ». [ یادداشت ۶]
در حوزه زندگی شخصی، آن ها که تحت سرپرستی هستند ــ شامل زنان و خردسالان ــ نیز به همان طریق ناچار به کسب تأییدیه از جانب سرپرست شان ( معمولاً پدر ) برای انجام کاری خاص بودند. برای نمونه، پدر خانواده[ یادداشت ۷] ازدواج پسرش را رسمیّت می بخشید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر روم باستان، آئوکتوریتاس دلالت می کرد به سطح کلی اعتبار، نفوذ و توانایی ای که یک شخص در کسب پشتیبانی پیرامون اراده خود در جامعه داشت.
زنان اشرافی نیز می توانستند به درجه ای از آئوکتوریتاس دست یابند. برای نمونه، همسران، خواهران و مادران دودمان ژولیو کلودین صاحب نفوذ بالایی بر جامعه، توده ها و نظام سیاسی بودند. البته با توجه به هنجارهای جامعه روم آئوکتوریتاسِ آنان نسبت به همتایانِ مردشان با وضوح کمتری اِعمال می شد، ولی در هر حال زنان نیز دارای نفوذ و قدرتمند بودند. این موقعیت در آینده برای بانوان استفاده نشد تا این که در سلسله سورانی توسط چهار جولیای سوران ( هر چهارتن نژادسوری داشتند ) با اقتدار و نفوذی بیشتر و آشکارتر ادامه یافت. به طوری که با آئوکتوریتاس مردان برابر بود.
بر طبق گفته زبان شناس فرانسوی، امیل بنونیست، واژه Auctor ( که واژه انگلیسی author را به ما می دهد ) از فعل لاتین Augere ( زیاد کردن، [ یادداشت ۱] بزرگ کردن، [ یادداشت ۲] غنی کردن[ یادداشت ۳] ) برگرفته شده است. Auctor یعنی کسی که فعل یا وضعیت قضاییِ دیگری را تقویت می کند. [ یادداشت ۴] آقای بنونیست به طرزی بحث برانگیز از این نظریه دفاع می کند که واژه لاتین آئوکتوریتاس بر مبنای یک مفهوم الهی از قدرت بنا شده است، نه بر مبنای شخصی که در موضع قدرت قرار می گیرد.
به لحاظ سیاسی، اقتدار سنای روم[ یادداشت ۵] با آئوکتوریتاس مربوط بود و نباید با پوتستاس یا ایمپریوم ــ که مختص به کلانترها یا پلبی ها بود ــ اشتباه شود. محقق قرن نوزدهمی، تئودور مومسن، «نیروی» آئوکتوریتاس را «بیشتر از مشاوره و کمتر از فرماندهی» می داند، مشاوره ای که کسی نمی توانست آنرا نادیده گیرد. سیسرو نیز در باب تفاوت مفاهیم پوتستاس و آئوکتوریتاس چنین گفته است: «هنگامی که پوتستاس در میان مردم هست، آئوکتوریتاس هم در سنا ». [ یادداشت ۶]
در حوزه زندگی شخصی، آن ها که تحت سرپرستی هستند ــ شامل زنان و خردسالان ــ نیز به همان طریق ناچار به کسب تأییدیه از جانب سرپرست شان ( معمولاً پدر ) برای انجام کاری خاص بودند. برای نمونه، پدر خانواده[ یادداشت ۷] ازدواج پسرش را رسمیّت می بخشید.
wiki: آئوکتوریتاس