الن ار باترزبای

آلن آر• باترزبای. سر آلن راشتون باترزبی ( Sir Alan Rushton Battersby ) FRS ( 4 مارس ۱۹۲۵ – ۱۰ فوریه ۲۰۱۸ ) ، یک شیمیدان آلی بود که به خاطر کارش در تعریف واسطه های شیمیایی در مسیر بیوسنتتیک در ساخت ویتامین B12 و مکانیسم های واکنشی آنزیم های دخیل در آن شناخته شده است. همچنین گروه تحقیقاتی او به دلیل سنتز پیشسازهای برچسبگذاری شده با مواد رادیویی پیشساز بیوسنتز آلکالوئیدی و شیمی فضایی واکنش های آنزیمی سرشناس بود. او چندین جایزه شامل مدال سلطنتی در ۱۹۸۴ و مدال کاپلی در ۲۰۰۰ میلادی را برنده شد. او افتخارات ۱۹۹۲ نیویورک عنوان شوالیه را دریافت کرد. باترزبی در فوریه ۲۰۱۸ میلادی در سن ۹۲ سالگی فوت کرد. [ ۲] [ ۳]
آلن باترزبی در لی، لنکشایر، در ۴ مارس ۱۹۲۵ میلادی به دنیا آمد. او یکی از فرزندان ویلیام باترزبی معمار و همسرش هیلدا بود. در سن ۱۱ سالگی وارد مدرسه گرامر لی شد، جایی که معلم شیمی او یعنی آقای اوانس او را تربیت و تشویق نمود. او دوست داشت که مدرسه خود را تا ششم ادامه دهد اما به این علت که در سن شانزده سالگی جنگ جهانی دوم از راه رسید، تصمیم گرفت که باید از طریق کار برای BICC در کارخانه محله شان، به جنگ بپیوندد. او به زودی به این نتیجه رسید که تصمیمش اشتباه بوده و لذا زمان اضافه خود را جهت مطالعه مستقل برای مدرک دبیرستان صرف نمود، مدرکی که برای ورود به دانشگاه لازم بود. [ ۴] [ ۵] در اکتبر ۱۹۴۳ میلادی، آلن باترزبیدر دپارتمان دانشگاه منچستر جای گرفت و بورسیه ای را جهت پشتیبانی از مطالعاتش در مقطع لیسانس را کسب نمود. او با افتخار کلاس اول در ۱۹۴۶ میلادی فارغ التحصیل شد و همان سال بورسیه تحقیقات شیمی مرسر ( که به افتخار جان مرسر نامگذاری شده ) و گرنت DSIR را کسب نمود. این جوایز به او امکان داد تا یک دوره MSc را در ۱۹۴۷ ( منچستر ) تحت نظارت دکتر هال تی اوپنشاو تکمیل نماید. هنگامی که اوپنشاو به عنوان ریدر در دانشگاه سنت اندروز گماشته شد، هردو به آنجا نقل مکان نموده و سمت دستیار مدرس در دانشگاه سنت اندروز را کسب نمودند. اولین سمت او از ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۳ طول کشید، اما این وظیفه دو سال به خاطر فلوشیپ فاند مشترک المنافع به دلیل مطالعات پسا - دکترایش در ایالات متحده دچار وقفه شد. اولین سال این دوره را در مؤسسه تحقیقاتی راکفلر و با لیمن سی. کرایگ در نیویورک، در حال کار بر روی آنتی بیوتیک های پپتیدی تیروسیدین و گرامیسیدین S سپری شد. سال دوم آن را درگیر نقل مکان به دپارتمان بیوشیمی دانشگاه ایلینوی بود و با هربرت کارتر بر روی فاکتور اکسیداسیون پیرووات کار کرد. [ ۶] [ ۷] [ الف]