گرگ

(گُ) [ په . ] (اِ.) جانوریست پستان دار و گوشت خوار شبیه سگ اما بسیار خطرناک و وحشی با رنگ سفید، خاکستری ، خرمایی و صدایی زوزه مانند. ، ~ باران دیده کنایه از: آدم باتجربه و کهنه کار.

( ~ .) (اِ مر.) آشتی ظاهری که در باطن دل های طرفین بر دشمنی باقی باشد، صلح به نفاق و مکر و فریب .

( ~ . بَ) (ص مر.) ۱ - کنایه از: گرفتار و اسیر، زبون ، خفیف . ۲ - بسیار ترسان .

(گُ) (ص مر.) منافق ، دورو.

(گُ گُ) (ص مر.) (عا.) هوای تاریک و روشن .

(دُ مِ گُ) (اِ.) ۱ - کنایه از: صبح کاذب . ۲ - یکی از منازل قمر، شوله ، دنبال گرگ ، ذنب السرحان .

پستانداری وحشی، گوشت خوار و شبیه سگ اما از آن قوی تر و درنده تر که در موقع گرسنگی به چهارپایان و حتی به انسان حمله می کند.
* گرگ باران دیده: [مجاز] شخص مجرب، کارآزموده، سختی کشیده، و سردوگرم چشیده. &delta، می گویند گرگ بچه از باران می ترسد و موقع باران از لانه بیرون نمی آید اما اگر اتفاقاً در بیابان بود و باران گرفت و دید آسیبی به او نمی رسد دیگر نمی ترسد، بعضی گرگ بالان دیده گفته اند یعنی گرگی که یکبار به دام افتاده و جان به در برده، گرگ پالان دیده.
* گرگ پیر:
۱. [مجاز] پیر جنگ دیده و کارآزموده: ز باران کجا ترسد آن گرگ پیر / که گرگینه پوشد به جای حریر (نظامی۵: ۸۲۹).
۲. [مجاز] زیرک، مکار.
=گَرگین

گرگ مانند، مانند گرگ

آشتی ظاهری که دل های طرفین در باطن بر کینه و دشمنی باشد، صلح و سازش از روی مکر و نفاق.

اظهار آشنایی و دوستی از روی نفاق و مکر: مکن قصد جفا گر باوفایی / ز سگ طبعی بود گرگ آشنایی (ناصر خسرو: لغت نامه: گرگ آشنانی).

گرفتار، اسیر، دست وپابسته.

گیاهی با شاخه های کوتاه و برگ های ریز به هم فشرده، پای گرگ، پنجه گرگی.

پوینده و دونده مانند گرگ، گرگ تاز، گرگ دو.

اویس

اویس

گرگ

ذيب