گردن

گردن. [ گ َ دَ ] ( اِ ) پهلوی گرتن ، کردی گردن ، افغانی وبلوچی گردن ، وخی و شغنی گردهن و سریکلی گردهان . ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). معروف است و به عربی جید و عنق خوانند. ( برهان ). ج ، گردنها. رَقَبَه. مَطنَب. عَطَل. ( منتهی الارب ). یال. ( فرهنگ اسدی ). مَراد. ( منتهی الارب ) :
زلفینک او نهاده دارد
بر گردن ماروت زاولانه.تا بگویند که خدای عز و جل یکی است و بجز او خدای نیست ، چون بگویند تیغ از گردن ایشان بیوفتاد. ( ترجمه تفسیر طبری ).
آهو همی گرازد گردن همی فرازد
گه سوی کوه تازد گه سوی راغ و صحرا.برون آمد از در بکردار باد
به گردن برش گرز و سر پر ز داد.به خاک اندر افکند مر تنش را
به یک گرز بشکست گردنش را.رویت ز در خنده و سبلت ز در تیز
گردن ز در سیلی و پهلو ز در لت.آن خجش ز گردنش بیاویخته گویی
خیکی است پر از باد بیاویخته از بار.مر ورا گشت گردن و سر و پشت
سر بسر کوفته به کاج و به مشت.فکندش به یک زخم گردن ز کفت
چو افکنده شد دست عذرا گرفت.پشیمان شوم و چه سود دارد که گردن ها زده باشند. ( تاریخ بیهقی ).
غژغاودم گوزن سرین و غزال چشم
پیل زرافه گردن و گور هیون بدن.هر کو به گرد این زن پرمکر گشت
گر ز آهن است نرم کند گردنش.سر خاقان اعظم از تفاخر
بدین نسبت یکی گردن بیفزود.دو شخص ایمنند از تو کآیی بجوش
یکی نرم گردن یکی سفته گوش.گر آهو یک نظر سوی من آرد
خراج گردنم بر گردن آرد.نه خود را بر آتش به خود میزنم
که زنجیر شوق است در گردنم.چون نرود در پی صاحب کمند
آهوی بیچاره به گردن اسیر.گردن و ریش و پای و قد دراز
از حماقت حدیث گوید باز.- از گردن افکندن ؛ ذمه خود را فارغ ساختن. مسئولیت را از عهده خود خارج کردن. خود را از مسئولیت کاری و عملی آزاد گردانیدن : من این نذر را از گردن بیفکنم. ( تاریخ بیهقی ).بیشتر بخوانید ...

قسمتی ازبدن بین سروتنه
( اسم ) ۱ - قسمتی از بدن که سر را به تنه متصل میسازد : عنق جید جمع : گردنها : وز برای صید دل در گردنم زنجیز زلف چون کمند خسرو مالک رقاب انداختی . ( حافظ ) ۲ - سر سرور بزرگ جمع : گردنان : سروران را بی سبب میکرد حبس گردنان را بی خطر سر میبرید . ( حافظ ) یا گردنان شعر شاعران نامدار و فحل . یا ترکیبات اسمی و وصفی و قیدی : با گردن کج . با حالت تضرع و خواری . یا گردن باریک . ۱ - گردنی که باریک و کم عرض باشد . ۲ - مطیع منقاد . ۳ - ملایم نرم و هموار : حسن فولاد بود گردن باریک اینجا تیزی تیغ بجوهر چه تواند کردن ? ( صائب ) یا گردن شتر . ۱ - عنق جمل . ۲ - همیان پرزر . یا ترکیبات فعلی : از گردن افکندن ذم. خود را فارغ کردن مسوولیت را از عهد. خود خارج کردن : من این نذر را از گردن بیفکنم . یا از گردن انداختن . دست شستن از کاری رها کردن : چو تو همچون منی چندین تک و تاز چه خواهی کرد از گردن بینداز . ( اسرارنام. نامه عطار ) یا از گردن بیرون کردن . خود را از مسوولیت چیزی رهانیدن . یا به گردن فلان . مسوولش فلان شخص است ( ایهام بدو معنی ) : ساق سیمین تو بلورین است گر غلط گفته ام بگردن من . یا به گردن کسی انداختن کاری را . آنرا بعهد. وی گذاشتن . یا به گردن کسی انداختن گناهی را . وی را مسوول آن معرفی کردن . یا به گردن گرفتن امری را . مسوولیت آن را بعهده گرفتن . یا به گردن افتادن ( در افتادن ) واژگون شدن سرنگون گشتن . یا به گردن ماندن . در ذم. شخصی باقی ماندن . یا بر گردن افتادن . سرنگون شدن نابود گشتن . یا بر گردن بودن . بر ذمه بودن بعهده بودن . یا در گردن بودن . در ذمه بودن در عهده بودن . یا در گردن کسی کردن امری را . او را مسوول آن قرار دادن : و خیر و شر این بازداشته را در گردن وی کردن ... یا دست در گردن کسی کردن ( بودن ) . هم آغوش شدن با وی . یا گردن کسی به گردنش زیادی کردن . سخنان نابجا گفتن یا کار ناروا کردن وی چنانکه مستوجب کشتن باشد . یا گردن باریک داشتن . کاملا مطیع بودن .

(گَ دَ ) (اِ. ) ۱ - بخشی از بدن جانداران که سر را به تنه وصل می کند. ۲ - بخش باریکی که بدنة ظرفی را به دهانه آن متصل می کند. ، ~ از مو نازک تر کنایه از: اظهار عجز و غالباً در قبولِ حقیقت و حرف حق . ، ~ کسی را تبر نزدن کنایه از: گردن کلفتی در بی عاری و

۱. (زیست شناسی ) قسمتی از بدن بین سر و تنه.
۲. [قدیمی، مجاز] فرد بزرگ و قدرتمند: بنازند فردا تواضع کنان / نگون از خجالت سر گردنان (سعدی۱: ۱۳۴ ). &delta، در این معنی معمولاً با «ان» جمع بسته می شود.
* به گردن گرفتن: (مصدر متعدی ) [مجاز] گردن گرفتن، تعهد کردن، عهده دار شدن.
* گردن افراختن: (مصدر لازم ) [قدیمی، مجاز]
۱. گردنکشی کردن.
۲. خودنمایی کردن.
۳. تکبر کردن: بلندآواز نادان گردن افراخت / که دانا را به بی شرمی بینداخت (سعدی: ۱۷۹ ).
* گردن افراشتن: (مصدر لازم ) [قدیمی، مجاز] = * گردن افراختن
* گردن برافراشتن: (مصدر لازم ) [قدیمی، مجاز] = * گردن افراختن
* گردن پیچیدن: (مصدر لازم ) [قدیمی، مجاز] سرپیچی کردن، سر باززدن، نافرمانی کردن: نژادی ازاین نامورتر که راست / خردمند گردن نپیچد ز راست (فردوسی: ۵/۳۴۷ ).
* گردن تافتن: (مصدر لازم ) سرپیچی کردن، سر باززدن.
* گردن خاراندن: (مصدر لازم ) [قدیمی، مجاز] عذر آوردن، بهانه آوردن.
* گردن خم کردن: (مصدر لازم ) [مجاز] فروتنی کردن، تواضع کردن.
* گردن دادن: (مصدر لازم ) [قدیمی، مجاز] تسلیم شدن، اطاعت کردن، تن دردادن.
* گردن زدن: (مصدر متعدی ) گردن کسی را با شمشیر قطع کردن.
* گردن کج کردن: (مصدر لازم ) [مجاز]
۱. فروتنی کردن.
۲. اظهار عجز و ناتوانی کردن.
* گردن کشیدن: (مصدر لازم ) [قدیمی، مجاز] گردنکشی کردن.
۱. نافرمانی کردن، عصیان ورزیدن.
۲. تکبر کردن.
۳. دلیری کردن.
* گردن نهادن: (مصدر لازم ) [مجاز]
۱. تسلیم شدن، اطاعت کردن.
۲. فروتنی کردن.

{chuck} [علوم و فنّاوری غذا] بخشی از لاشۀ دام که از پس سر آغاز می شود و تا دنده ها ادامه دارد

/gerden/ گردن

( گردِن ) به رُت گردن رهدِن
( گَردِن ) گردن در بختیاری بسیار با ارزش است و معادل جان است. به گَردِنم
گَل گردِن؛ گَردِه

عنق

رغبة