کهور پاکستانی یا کرت دریایی[ ۱] ( نام علمی: Prosopis juliflora ) [ ۲] نام یک گونه از سرده کهور است.
کهور پاکستانی درختی چند ساله، دارای رویشگاه صحارا - سندی و ارزش زیستگاهی دارد. این درخت در سه دهه اخیر به صورت جنگلی در جنوب ایران مانند استان بوشهر کاشته شده[ ۳] و بومی ایران نیست در گویش جنوب ایران به آن سُمر نیز گفته می شود.
کهور پاکستانی درختچه ای بزرگ یا درختی به ارتفاع تا ۵ متر، همیشه دارای برگ سبز، این گونه به صورت کاشته شده در استان های جنوبی کشور دیده می شود. یکی از درختان مقاوم به خشکی و شوری و حساس به سرما است که سرسبزی خاصی به مناطق بیابانی ساحلی جنوب ایران داده است. علاوه بر ایران در غرب هندوستان، مکزیک و بین سند و پنجاب وجود دارد. در حقیقت این گونه، بومی مناطق شمالی آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و کشورهای چون بولیوی، آرژانتین، کلمبیا، ونزوئلا و مکزیک است.
به عنوان یک درخت سایه دار در فضای سبز و پارک های جنگلی و برای تثبیت شن های روان کاربرد دارد. کاشت آن در محوطه های کارگاهی، در حاشیه و کنار جاده های خارج از شهر و در اطراف اتوبان ها نیز توصیه می شود.
ازدیاد آن به وسیله کاشت بذر به راحتی امکان پذیر است.
این درخت زیان هایی برای محیط زیست داشته است. در برهیاز کشورها به عنوان گونه مهاجم شناخته می شود. در جنوب غربی آمریکا یک گیاه هرز عمده شناخته می شود. در حالی که به نحو گسترده ای در ایران کاشت می شود در کشورهای اطراف ایران سرمایه گذاری فراوانی برای نابودی آن به کار رفته است.
در اروپا، گونه P. juliflora از سال 2019 در فهرست گونه های بیگانه مهاجم اتحادیه اروپا گنجانده شده است. [ ۴] این بدان معناست که این گونه را نمی توان وارد، کشت، حمل و نقل، تجاری سازی، کاشت، یا عمداً در محیط زیست در کل اتحادیه اروپا رها کرد. [ ۵]
درخت کهور زیانی برای انسان ندارد و شایعات در مورد تنفس گردهٔ آن که می تواند سبب آسیب به دستگاه تنفس و عروق شده و ممکن است سبب سرطان ریه گردد بدون مستندات علمی است. این درخت برای دام مضر نمی باشد و موارد کمی از مسمومیت دام گزارش شده است. [ ۶]
در هرمزگان به کهور پاکستانی سُمْر گفته می شود و درختی است زیبا، با اندامی بلند که شکل خارجی آن ( از دور ) شباهت زیادی به چتر دارد. گویند که این درخت بیش از صدسال عمر می کند. چوب این درخت سفید و محکم است و در برخی گونه های چوب آن کمی سرخ رنگ می شود. درخت سمر در برابر خشک سالی و کم آبی مقاوم است، اما اگر چند سال متوالی باران نبارد، در اثر تشنگی کم کم خشک می شود و می میرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکهور پاکستانی درختی چند ساله، دارای رویشگاه صحارا - سندی و ارزش زیستگاهی دارد. این درخت در سه دهه اخیر به صورت جنگلی در جنوب ایران مانند استان بوشهر کاشته شده[ ۳] و بومی ایران نیست در گویش جنوب ایران به آن سُمر نیز گفته می شود.
کهور پاکستانی درختچه ای بزرگ یا درختی به ارتفاع تا ۵ متر، همیشه دارای برگ سبز، این گونه به صورت کاشته شده در استان های جنوبی کشور دیده می شود. یکی از درختان مقاوم به خشکی و شوری و حساس به سرما است که سرسبزی خاصی به مناطق بیابانی ساحلی جنوب ایران داده است. علاوه بر ایران در غرب هندوستان، مکزیک و بین سند و پنجاب وجود دارد. در حقیقت این گونه، بومی مناطق شمالی آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و کشورهای چون بولیوی، آرژانتین، کلمبیا، ونزوئلا و مکزیک است.
به عنوان یک درخت سایه دار در فضای سبز و پارک های جنگلی و برای تثبیت شن های روان کاربرد دارد. کاشت آن در محوطه های کارگاهی، در حاشیه و کنار جاده های خارج از شهر و در اطراف اتوبان ها نیز توصیه می شود.
ازدیاد آن به وسیله کاشت بذر به راحتی امکان پذیر است.
این درخت زیان هایی برای محیط زیست داشته است. در برهیاز کشورها به عنوان گونه مهاجم شناخته می شود. در جنوب غربی آمریکا یک گیاه هرز عمده شناخته می شود. در حالی که به نحو گسترده ای در ایران کاشت می شود در کشورهای اطراف ایران سرمایه گذاری فراوانی برای نابودی آن به کار رفته است.
در اروپا، گونه P. juliflora از سال 2019 در فهرست گونه های بیگانه مهاجم اتحادیه اروپا گنجانده شده است. [ ۴] این بدان معناست که این گونه را نمی توان وارد، کشت، حمل و نقل، تجاری سازی، کاشت، یا عمداً در محیط زیست در کل اتحادیه اروپا رها کرد. [ ۵]
درخت کهور زیانی برای انسان ندارد و شایعات در مورد تنفس گردهٔ آن که می تواند سبب آسیب به دستگاه تنفس و عروق شده و ممکن است سبب سرطان ریه گردد بدون مستندات علمی است. این درخت برای دام مضر نمی باشد و موارد کمی از مسمومیت دام گزارش شده است. [ ۶]
در هرمزگان به کهور پاکستانی سُمْر گفته می شود و درختی است زیبا، با اندامی بلند که شکل خارجی آن ( از دور ) شباهت زیادی به چتر دارد. گویند که این درخت بیش از صدسال عمر می کند. چوب این درخت سفید و محکم است و در برخی گونه های چوب آن کمی سرخ رنگ می شود. درخت سمر در برابر خشک سالی و کم آبی مقاوم است، اما اگر چند سال متوالی باران نبارد، در اثر تشنگی کم کم خشک می شود و می میرد.
wiki: کهور پاکستانی