کتح
لغت نامه دهخدا
کتح. [ ک َ ] ( ع مص ) سیر خوردن. ( آنندراج ). سیرخوردن طعام را. ( منتهی الارب ) ( ازاقرب الموارد ). || برداشتن و انداختن بر کسی گرد و خاک را یا درکشیدن جامه را از وی. ( آنندراج ). برداشتن و انداختن بر کسی گرد و خاک را باد و کشیدن جامه را از وی. ( منتهی الارب ). || خوردن ملخ آنچه بر زمین بود. || رسیدن چیزی به پوست پس اثر کردن در آن. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید