کانجی

[ گویش مازنی ] /kaanji/ کنجد

[ گویش مازنی ] /kaanji poochle/ تفاله کنجد

[ گویش مازنی ] /kaanji sefaa/ سه پایه ای از دسته های کنجد جهت خشک شدن آن

[ گویش مازنی ] /kaanji laas/ تفاله ی کنجد پس از روغن کشی

[ گویش مازنی ] /kaanji laasi/ چوب پوک و پوسیده ی کنجد که به عنوان کود خاک مورد استفاده قرار گیرد

[ گویش مازنی ] /kaanji maar/ کفشدوزک

[ گویش مازنی ] /kaanji noon/ نان کنجدی

[ گویش مازنی ] /se kaanji/ سه کنج – گوشه

کانجی (به ژاپنی: 漢字) واژه نگار حروف چینی است که همراه با هیراگانا (ひらがな, 平仮名)، کاتاکانا (カタカナ, 片仮名)، اعداد هندی-عربی و حروف لاتین (یا روماجی) برای نگارش در سامانه نوین نوشتاری ژاپن مورد استفاده قرار می گیرد.
هیراگانا
کاتاکانا
سامانه نگارش زبان ژاپنی
کانجی حرفی تصویری یا واژه نگار است. کانجی ها در زبان ژاپنی می توانند به چند صورت خوانده و تلفظ شوند. معنای لفظی واژه کانجی در زبان ژاپنی نویسه های قوم هان است. در زبان چینی نیز کانجی به همین معنا به کار برده شده و به همین صورت نوشته می شود اما واژه کانجی در زبان چینی به صورت هانتسو تلفظ می شود.
اساس کانجی همان حروف چینی (هانتسو) است که به زبان ژاپنی وارد شده است. با این همه امروز تفاوت های مهمی بین حروف چینی و کانجی های مورد استفاده در ژاپن وجود دارد. سه عامل در ایجاد این تفاوت ها نقش داشته است: یکی استفاده از کانجی هایی است که در خود ژاپن ساخته شده اند (国字، Kokuji)؛ دوم معنای تازه یافتن برخی از حروفی است که از چین وارد شده (国訓، Kokkun) و سوم ساده سازی کانجی ها در ژاپن پس از جنگ جهانی دوم است. کشور چین نیز در دهه پنجاه میلادی برای گسترش سوادآموزی اقدام به ساده سازی حروف چینی کرد که به نوبه خود باعث افزایش تفاوت در کاراکترهای مورد استفاده در این دو کشور شد.

کانجی (به ژاپنی: (寛治 Kanji) نام یک عصر تاریخی ژاپنی (نِنگُو) بود. این عصر بعد از اوتوکو و قبل از کاهو (دوره) قرار داشت و از آوریل ۱۰۸۷ تا دسامبر ۱۰۹۴ میلادی به طول انجامید. در طی این عصر امپراتور هوریکاوا، امپراتور ژاپن بود.
فهرست عصرهای ژاپن